Büyü de gel çocuk

Anne canıyla, kanıyla hayat veren, ilk yaşam koçu, en yakın arkadaş, can dost, en azılı rakip, en acıtan kavgaların, en gerçek sevginin riyazsız tarafı, Anneni kaybettiğin gün, çocukluğunu kaybettiğin, gerçekten büyümek zorunda olduğun gündür istemesende. Oysa bir ömür mücadele vermiş, ispata uğraşmışsındır artık küçük bir kız olmadığını sana böyle hissetiren annene. Yüzleştiğin andır; son yolculuğuna dönmemek üzere veda ettiğin, olgun aşkla karşılıksız, her ne olursan ol seni seven uzaklara gittiğinde. Sadece sen olarak ağlayabildiğin, sevgilinin kollarına veda ederken, gerçekten küçücük bir kız çocuğusundur; içini yakan pişmanlıklarınla büyümenin hesabını kendine kestiğinde.