Büyüdük Biz Çoktan

"Biz küçükken çirkin tırtılın kozasından harikulade bir kelebek olarak çıktığını, ağustos böceğinin başı sıkıştığında karıncanın ona yardım ettiğini, prensesin ölüm uykusundan bir öpücükle uyandırıldığını görünce bahtiyar olurduk.

 

Derken biz büyüdük ve kelebeğin birkaç gün içinde öldüğünü, ağustos böceğinin sıkışınca karıncayı bile yediğini, prenses dahi olsa ölenlerin bir daha uyanamadığını öğrendik ve nedense hep bedbaht olduk.

 

En garibi de küçükken hep büyük olmak, koca insanlar olduktan sonra da hep küçük bir çocuk olmak istedik ve böylece hayatın belki de en büyük dramının birer figüranı olmaktan kurtulamadık. "