Büyük olma halleri

Herkes tanrının yerine geçmek için yarışıyor. Kendini tanrının gücüyle eşleştiriyor. Belki de Tanrıyı kendinde yeniden yaratmak istiyor. Büyük olmak, ulu olmak istiyor. Büyük olma hallerini işine geldiği gibi yorumluyor. Çarpıyor, bölüyor, topluyor sonunda da çıkarıyor.

İnsan hakları diye, eşitlik diye, demokrasi diye kendimizi kandırıyoruz. Aslında ezik insan hoşumuza gidiyor. Ezik olan biz değilsek eğer. Karşımızda eğilmeleri bizi pohpohlamaları, başlarını eğmeleri, menfaatleri gereği olsa bile hoşumuza gidiyor. İnsanlığa, evrene, yaşama, yaşatmaya olmasa da hizmetimiz, yaptıklarımız, sadece kendimize olsa bile. Bir başarıya, bir buluşa hizmet etmiyorsak bile bozulmuş çarkın bir dişlisiysek eğer, eğilsinler, önümüzde nokta, virgül olsunlar istiyoruz.  İçimizde ki ego öylesine güçlü ki bir türlü yok edemiyoruz. İşleyen çarkın dişlisi olmak gerekiyor. Çark bozuk bile olsa.

Biz değilsek düşen gülüyoruz düşene. Biz değilsek aç olan, üzmüyor bizi yürekten aç olanlar. Biz ısınıyorsak, biz barınıyorsak, biz, biz, biz…

Bizim oğlumuz değilse şehit olan bu kadar duyarsız olabiliriz biz.