Büyük Saat Kulesi

Zaman…En derin yaraları saran...

Zaman…Deli bir tutkuyla peşinden koşturan…

Zaman…Ağlatan, güldüren, öldüren ve hayat veren…

Adana’yı bilenler bilir, Büyük Saat Kulesi’ni. Adana’nın eski yerleşim semtlerinden birinde taştan suretiyle çocukluğumun efsanelerinden biridir. İnsan çocukken bir başka gözle görür çevresini, başka anlamlar yükler her bir cisme.

Babam, Büyük Saat Kulesinin olduğu semtteki küçük bir pasajda olurdu öğleden sonraları. İş dolayısıyla… Bu pasajların da büyülü bir havası vardır. İşte bu büyülü dünyanın atmosferinden çıkmadan, saat kulesinin etkisi altında bulurdum kendimi.

Derlerdi ki, bu kulenin altında yüksekliği kadar bir temel derinliği vardır.Bildiğim kadarıyla kulenin yüksekliği 35 metre civarındadır. Bir merdivenle aşağıya inilir. Bir çocuğun hayal dünyası için bundan zengin malzeme olabilir mi?O merdivenlerden aşağıya inerken türlü canavarlarla karşılaştığım anki korkuyu ve gizli hazinenin yerini gösteren haritayı bulduğumda yaşadığım sevinci bir daha hiç yaşayamadım.

Babamın yanına gitmeye bayılırdım bu yüzden.Onun yanından ayrılıp, saat kulesinin ihtişamlı gölgesi altında; bugün bile hala şalvar satan eski dükkanların olduğu caddeden geçerken zevkten ürperir, kazancılar çarşısının asma altındaki kebapçılarından yükselen kokular içinde hayal dünyamı beslerdim.

Adana ya da başka bir şehir… Çocukluğunuzu geçmişin efsunlu ruhuyla doyurmuşsanız; tozlu yollarında yürümüş, dar bir sokaktan geçerken saçınıza bir asmanın yaprağı dokunmuş, asma dalında üzüm olmadan önce koruğu görmüş ve gayri ihtiyari bir tane koparıp ağzınıza atınca yüzünü ekşiten tadından zevk almışsanız, esnaf dükkanlarında sıcak sohbetlere şahit yada dahil olmuşsanız, fırının önünden geçerken mis gibi bir ekmek alıp yolda ucundan yemeğe koyulmuşsanız…Bütün bunları yapabilecek kadar şanslı olmuşsanız... Ben derim ki; sizi çocukluğunuza çağıran o sesi hep duyacaksınız.