Büyülü Sözler

Çok küçükken, babaannemleri ziyarete gittiğimizde bir teyze vardı, hayal meyal hatırlıyorum. O teyze beni sevgiyle kucaklıyordu, benimle oyunlar oynuyordu. Ama en çok da güzel sözler söylüyordu. O sözleri hiç unutmadım. Ne zaman kendimi yalnız hissetsem, o sözleri getirdim aklıma.

Ne zaman bir çocuk olsa yakınımda, akrabamız ya da komşumuz, o çocuğun aklında kalmak istedim. O çocuğun aklına o sözlerle kazınmak istedim. Hangi yaştaki çocuğa söylersem söyleyeyim yüzlerinde sevildiklerini anlayan mutlu bir ifade gördüm. Büyülü sözlerdi onlar. İnsana kendini müthiş hissettiriyordu.

Annemin beni ne kadar içten sevdiğini bildiğim halde, bana güzel sözler sarf etmeseydi, o teyzenin beni sevdiğinden emin olduğum kadar emin olamazdım.

O teyze kiloluydu, genişti. Ben geniş kolları arasında kayboluyordum. Ve bana diyordu ki; Canım.. gülüm.. balım.. ruhum.. aşkım.. bitanem..