Büyülü Vadi

En son ne zaman yazdım veya anlattım bilmiyorum. Çok uzun zaman mı geçti veya sadece bir iki saat önce miydi onu bile tam olarak hatırlamıyorum.

Sonsuz vadiyi ve ortasındaki kocaman evi, karşısında duran heybetli dağları anlatmış mıydım size? Anlattım, anlatmadım çok da önemli değil. Ne size bir yararı var ne de bana...

Şimdi tam ortasındayım ben bu vadinin. Yemyeşil, gözalabildiğine uzun... Bahar çiçekleri dans ediyor üzerinde. Evim sapasağlam duruyor. O kadar sert kışlar yaşadı ki; unufak olup dağılıp gitti diye bakarken, şimdi karşımda pırıl pırıl duruyor yağan yağmurun altında.

Hiç izin vermedim. Bir tek tuğlasını dahi koparamadı kasırgalar. Verandada duran sallanan sandalye bile aynı yerde...

Ve biz inatla, sükunetle, azimle çoğalıyoruz... Büyülü bahçeler yaratıyorum kendime. Kimselerin bilmediği sadece benim bildiğim azmimle.

Size bunları anlatmış mıydım???