- Kategori
- Şiir
Buz
Kara kış gelir.
Arkanda denizin soğuğu.
Üstünde gökten inen buzlar.
Şehir gözükmüyor.
Sen gözükmüyorsun.
Ben gözükmüyorum.
Biz gözükmüyoruz.
Beynim buz düşünemiyorum.
Kalbim buz, sevemiyorum.
Kirpiklerimin ucunda donmuş gözyaşlarım.
Elimde senden kalan son kırmızı gül.
Bir tek o sıcak.
Ama o da dikenli,
Ateşi elimi yakar derecede sıcak.
Tutamıyorum, yanıyorum.
Nasıl oluyor bu;
Senden kalanla yanıyor,
Senden kalanla donuyorum.
(Emel BALI)