C 297 ( Bir "ben babamı çok özledim" yazısı )

Bu yazıyı, 1-2 hafta önce kişisel bloguma yazmıştım. Ama burada da olmasının bana güç vereceğine, iyi geleceğine inandım, düzenleyip ekledim...Sonuçta babasını anmadan Didem kişisinin de pek bir anlamı kalmaz sevgili okuyucu...

2003 yılından beri doğum günlerimde temkinliyim...
 
"20 yaşıma gireceğim, şöyle hoplayıp böyle zıplayacağım" diye kocaman planlar yaparken tam da o gün...
O uçsuz bucaksız, hiç bitmeyecekmiş gibi duran Kanarya mezarlığında seni bulmaya çalıştığımız için olabilir mi acaba?
 
" Hayatta hiç pişmanlığım yok " diye böbürleneyim ben haybeye...
 
" Bacım siz benimle dalga mı geçiyosunuz? O isimde bi mefta yok bu mezarlıkta!!" deseydi ya görevli abi...Yalan olsaydı ya, iğrenç bir şaka...O defterde keşke bulamasaydı adını, olmasaydı...

Haybeye böbürleniyorum cidden,
 
O kadar pişmanım ki aslında kıymetini bil(e)medeğim için, hakettiğin kadarını ver(e)mediğim için...
O güzelim resim eskiz defterlerinden, hatta tablolarından ( özellikle simitçi çocuklar ) birisi, bir tanesi bile yok bende ah aptal kafam...
Annemi çizdiğin portreye bile razıydım aslında, keşke yüzler, resimlerindeki kadar temiz ve güzel olabilse dimi baba?...
Belki biz kalbimizde oturan, bir öküz büyüklüğünde acıyla yaşamak zorunda kalmazdık o zaman ablamla...

2003 yılından beri minibüslere kılım...
 
" Sarı şapkalı" bir tanesiyle sana yıllar sonra geldiğim için olabilir mi acaba?
 
" Her acım silindi gitti zamanla, ben güçlü kadınım " diye böbürleneyim haybeye...
Senin gidişinin acısı kocaman bi bıçak tutuşturdu avuçlarıma, parmaklarımı da kilitledi açmayayım diye...
Ama işin kötüsü, sapından tutmuyorum bıçağı...Yaşayanlar anladı ne demek istediğimi...Ama keşke anlamasa kimse, keşke yaşamasa...
 
Çok sık olmasa da irili ufaklı kazıklanmalar yaşıyorum hayatımda, sevgilisiyle arasını açtım diye yalandan iftiralar sıkanlar mı istersin, üzüntülerimden dedikodu malzemesi çıkarıp eğlenenler mi dersiiin üüü her çeşit var. Hepsini de unuttum,ne bir intikam hırsı ne bir nefret kaldı içimde...Ama tek bir hesaplaşmayı heyecanla bekliyorum ki, o da muhtemelen ölünce...Allah'ın huzurunda soracağım seni bizden ayıran, her kimse-kimlerse, ne halt yedilerse hepsini soracam...Ben kendi hatalarımın bedelini zaten elimdeki sivri bıçakla çekiyorum, ama hesabını henüz veremeyen de, o gün çıkp seve seve verecek o kadar...
 
Harflerle, rakamlarla aram iyidir  fakat, C 297'yle aram bozuk 2003 yılından beri...
Senin şimdiki yatağının ada/parsel numarası olduğu için olabilir mi acaba?... 

26.1.12