Cabernet Sauvignon

İnsan günün hangi saatlerinde en çok yaralanır, ya da soruyu biraz değiştirirsek,
hangi saatlerinde günün insanlar birbirlerinin yaralarını daha çok acıtma şansını en iyi biçimde kullanır?

Hemen cevap vermemek gerek aslında, çünkü yaralar, ilk açıldığı andaki gibi olmazlar her zaman. Bazen, farketmeden nasıl büyüdü bu ufacık şey diye düşünür dururken bazen de kanını durduramadıklarını unutur gidersin ertesi sabah.
Bir boşboğazın da yazdığı gibi, aslında aslolan biraz da pişmanlıktır.. Pişmalık arttıkça yara daha da kanar, azaldıkça daha rahat kalkarsın sabah. Başın daha bir dik olur her geçen vakit. Tam da burada bir yol ayrımı vardır, çünkü insan düşündükçe hatalarını bulmaya başlar -ya da kimileri diyelim-,
insan karşı koyamadığı hislerinde arar önce herşeyi, sonra gözden kaçan anlar ayrıntılar birikmeye başlar..

Yara oluk oluk kanıyordur bir yandan, ikinci gece ilki kadar rahat geçmez..
Şahlanıp gitme sahnesi vardır aklında hep,
çünkü kimse unutulmak istemez. Ve unutulmamanın en basit yolu, herkesin yapamadığı gibi mutlu edemiyorsan eğer, mutsuz etmekten geçer.. Hayat bazen küçük oyunlar oynar insanave bünye bu mutsuzluğun altında hep bir başkaldırış arar, bulursa şahlanır kısa bi süre. Ama atın ön ayakları yere düştüğünde başlar sancı, kimisi atın üstünde kalmayı becerir, kimisi kendini yerde bulur iç organları birbirine vurmuş bi halde.. Eğer iç kanama varsa, hayati tehlike hep vardır.. "Erteleme" düğmesi şarabın üzerindedir, nereye kadar işe yarar kimse bilemez. Ama kesin olan şudur ki;hayatta kaldığın sürece acır her yerin,
şaraba batırdığın parmağın bile kanar..


Turasan, Cabernet Sauvignon, 2002 Anısına...
24 Aralık 2006