CADILAR ZAMANI (ŞİİR)

cadılar zamanı

son vagondaki kanayan dudak izi

kutsal emanetin saklandığı anda

tren mi yol alıyor, yoksa it izi mi?

yükü sıkıntılı seneler, o vagonda

düngür zamanı zikirde, kam’da

dem’de pirim, cem’de zakirim

hak yolu, sazı, sözü, nefesim

kolaylı neyzen’im-acır nefsim

ida dağı’nda, o yanan hektor

sarıkız otağında yitik ozanım

nazanda, sazanda, isyanda

ben sana kandım, yandım

ve dosta giden o kervanım

o kışlak molasında han’ım

bedenim tutsak, prangam

ve kelepçem, o sansaryan

öküz mehmet tek yoldaşım

ah! ben özgürüm, sırdaşım

ve mavzer yürekli kışlahan

kurtuluş öncesi, son tufan

elmas gözlü, zümrüt yüzlü

bahar kız elinde bakır sahan

al at memesinden kımız içeriz

toprak çanaklarda kirkit zamanı

kızılırmak içime akar, çağlar kanı

içtik kızıl şarap, dostlar pek harap

hırsızdı o-uzun saçlı cadı-fitne-fesat

ey can! silkin ve yüreğini yüreğime at

dursun özden

www.dursunozden.com.tr