Çadır Kent

Tel Aviv ahalisi bir haftadır sokakta yatıyor. 

Herşey şehrin göbeğinde, ünlü Rothschild Bulvarı’nın kuzey ucunda kurulan, iki-üç çadırla başladı. Birkaç gün içinde, bulvarın ortasındaki yaya yolu boydan boya rengârenk çadırlarla kaplandı. Yataklar, kilimler, kitaplar, hayatlar ortalık yere serildi. 

Eğitimli, iş güç sahibi, orta sınıftan genç insanlar ve öğrenciler sokağa taşındılar. 25-30 metrekarelik izbe daireler için astronomik kiralar talep eden, kiracıların ailelerini, arkadaşlarını, mesleklerini ve cinsel tercihlerini sorgulayan, canları sıkıldığında hiç çekinmeden eşyaları kapının önüne koyan ev sahiplerinin zulmüne karşı, şehrin orta yerinde bir çadır kent kurdular. 

Gündüzleri işe gittiklerinden olsa gerek, ortalıkta pek görünmüyorlar. Akşam oldu muydu, şarkılar, sloganlar, gitarlar, davullar eşliğinde kıyameti koparıyorlar. “Yetti gari, sosyal devlet buna birşey yapsın” diyor, “her keseye uygun, sosyal konut” istiyorlar. 

Başlangıçta birkaç gencin şımarıklığı olarak algılanan, “Bizim zamanımızda ev mi vardı? Gece-gündüz çalışıp, 300 kişi bir kibbutzda yatardık.” seviyesinde eleştirilen eyleme ilk destek, yine gençlerden ve onların ailelerinden geldi. Akabinde, protestolar Ağustos ayında bir orman yangını hızıyla yayıldı. İsrail’in dört bir yanında yeni çadır kentler kuruldu. Öğretmenler, çiftçiler, doktorlar, memurlar, sivil toplum örgütleri, soykırımdan kurtulan nineler ve dedeler, gençlere destek olmak için sıraya girdiler. 

Dün öğleden sonra, Rothschild Bulvarı’nda iğne atsanız yere düşmezdi. Kadın, erkek, genç, yaşlı herkesten imzalar toplandı. Televizyon kameralarını görüp, “Hampadan oy çıkarabilir miyiz?” düşüncesiyle günler sonra nihayet gençlerin yanına koşan politikacılara hiç yüz verilmedi. 

Dün gece, başka şehirlerden gelenlerle birlikte, onbinlerce kişinin katıldığı bir protesto yürüyüşü yapıldı. Bir insan seli, Çadır Kent’ten yola çıkıp, Tel Aviv Müzesi’ne doğru aktı. Pankartlar taşındı, sloganlar atıldı, yer yerinden oynadı. 

Bundan bir ay kadar önce, peynir fiyatlarının zırt pırt artmasına tepki gösterenlerin süt ürünlerini boykot etmesiyle başlayan halk hareketi, çadır kent eylemi ve dünkü yürüyüşle yeni bir boyuta taşınmış oldu. Zira peynir fiyatları ya da konut sıkıntısı buzdağının görünen kısmı burada. Asıl sorun, İsrail’de hayatın inanılmaz pahalı olması ve insanların iki yakası arasındaki mesafenin gittikçe açılması. 

Dün konuştuğum herkes, ağız birliği etmişçesine, “orta sınıfın çöküşü”nden ve “birşeyleri değiştirmekten” söz ediyordu. Protestoların bu kadar geniş katılım bulmasının ve eylemcilerin bu kadar geniş kitleler tarafından, bu kadar canla başla desteklenmelerinin nedeni bu olmalı. 

Gazeteler, Başbakan Netanyahu’nun bugünkü kabine toplantısında “çözüm için öneri getirmemekle” suçladığı bakanları haşladığını yazıyor. (*) 

Gençler hükümetten taleplerine ciddi bir yanıt alıncaya kadar eylemlerini sürdürmeyi planlıyorlar. Bu durumda, önümüzdeki günler ve geceler oldukça hareketli geçeceğe benziyor. 

Bekleyip, göreceğiz.

(*) http://www.haaretz.com/news/national/netanyahu-scolds-likud-ministers-give-me-ideas-to-solve-housing-crisis-in-israel-1.374999

http://www.jpost.com/Headlines/Article.aspx?id=230748