Çağ

                                                                      Çağ

Çakalların kendilerini Aslan zannettikleri bir çağda yaşayan insanları şaşkınlıkla ve yaşanan kötülükleri hayretler içerisinde izliyorum. Sanki bir iskemle üzerinde dimdik oturmuş, ellerim şakaklarımda ve dirseklerim dizlerimde güneşten iyice kararan sazlıktaki kör sinekler tarafından çaresiz çırpınışlarla defalarca iğnelenmenin ve ölümün her an gelircesine insan enselerinde biten karanlık yüzünün acısını kalplerine kör bıçaklar saplanmışçasına an be an hisseden hapis kölelerin ısrarlı kurtuluş mücadelelerini gözlerim açık umutla seyrediyorum.