Çağdaş gazetecilik ve foto muhabirliği

19. yüzyıla gelindiğinde bazı önemli icatlar sayesinde çağdaş basının temelleri atıldı. Özellikle telgraf, telefon gibi (Telgraf–1844, Telefon–1876, Radyo–1899) iletişim araçlarının ortaya çıkması haber iletimini kolaylaştırdı. Bu hızla önce yazı daha sonra resim için uzaklık kavramı ortadan kalkmış oldu.

1839 yılında Fransız Daguerre fotoğrafçılığın öncüsü olup, fotoğraf makinesinin ilk örneğini oluşturmuştur. Aynı yıl dünyada kurulan ilk fuarda fotoğraf sergisi açılmıştır. Bu dönemde fotoğraf ile ilgilenen kişiler genelde ressamlardır.

19. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak sefaleti, savaşı, toplumsal yaşanmışlıkları fotoğraf karelerine aktaranlar ürettikleri bu fotoğraflarla dünyaya yaşanan gerçekleri gösterdiler. Dünyada ilk sosyal içerikli fotoğraflar 1853 Kırım Savaşı’nı izlemek için İngiliz Hükümeti tarafından görevlendirilen fotoğrafçılar tarafından çekildi.

Fotoğrafın söz kadar etkili olması fotoğrafa olan ilgiyi de arttırdı. Avrupa’da bulvar gazeteciliği denen olgu; kentin işlek bulvarlarında elit bir tabakanın hayatını yansıtan haberlerin fotoğrafçıların bulvar arkasına yönelmesiyle beraber boyut değiştirdi. Bulvar arkasında son derece fakir, sönük bir kent yaşamı vardı. 1909’da göçmen çocukların kötü koşullardaki yaşamlarını fotoğraflarla belgeleyen Hine ve Riis çocukların sanayi tesislerinde çalışmalarını engelleyen yasaların hazırlanmasına önayaklık ettiler. Bu dönemde gazetecilikte foto muhabirliği alanı da resmen ortaya çıkmış oldu.

Sonuç olarak gazeteciliğin toplumdaki yeri ve işlevleri sanayileşmiş batı ülkelerinde tarihsel süreçte değişiklik göstermiştir. Bu tarihsel gelişim sürecinde başlangıçta gazetecilik/habercilik var olan iktidar yapılarının çevrelerindeyken zaman içinde daha merkezi konuma gelmiştir. Bu zaman diliminde kitle iletişim araçlarının siyasetin, ekonominin işleyebilmesi için bir temel ön koşul durumuna geldiği görülmektedir.

Sanayi devriminin doğrudan bir sonucu olarak işçilerin fabrikalarda toplanması ve fabrikalarında kentsel alanlara yayılmasıyla kentler kırsal yerleşme alanlarını yutmaya başladı. Bu gelişme tıp bilimindeki yeniliklerle ortaya çıkan nüfus artışı ve ölüm oranların azalmasıyla bu nüfusu doyurmak için gıda maddesi bulması yönündeki çabalarla birleşince 20.yüzyılın değişmez özelliği olan “kitle toplumu” tarihteki yerini aldı.