Çağımızın paradigması: İş ve aile birbirinin doğal düşmanıdır - 2

İş ve ev yaşamının birbirinden ayrılması, toplumsal tarihin büyük temalarından biridir. Özellikle de baba açısından, sonuçları saymakla bitmez…

Kuşkusuz, babalar her zaman ailelerine yiyecek ve hizmet tedarikinden sorumluydu, ama 19. yy öncesinde bu tür etkinlikler daha geniş bir ev işleri paylaşımı matrisinde yer alırdı. Modernleşme ile birlikte, yetişkin erkek tek değilse de, baş yetki alanı olarak ''ayrıştırılmış'' hale geldi. Merkezi önem taşıyan babalık faaliyeti ilk kez, kişinin yakın ailesinin dışında konumlanmıştı. Artık tam anlamıyla bir baba olmak, her iş gününün hatırı sayılır bir bölümünde çocuklardan uzak kalmak anlamına geliyordu.

Yüzyılın devamında, babalar evde çocuklarıyla giderek daha az birlikte olmaktaydı, 1950’lerde ise baba, kendi evinde bir misafir, ''geldiğinde yemek sunulan ve aile işleriyle pek az ilgisi olan biri'' haline geldi.

Peki ''baba'' bu değişimleri yaşarken ''anne'' ne yapıyordu acaba ?

Sanayileşme ile birlikte, elbette kadının rolü de değişti. ''Emekten tasarruf'' aletleri, çalışmayı daha verimli ama yalıtılmış hale getirdi. Eskiden zengin etkileşim, derin tartışma ve ortak katkı olanakları sağlayan işler, temelde yalıtılmış ve sıkıcı bir hal aldı.

Kocaların işe, büyük çocukların da okula gitmesiyle, evin küçük çocuklarının bakımı artık neredeyse tamamen annelere düşüyor, günlük işlerini daha da ağırlaştırıyordu.

… Bir zamanlar birbirine bakmak ve ilgi göstermek için yapılan işler, hayatın kendisine verilen karşılık olarak ''ev işine'' indirgendi ve…

Ve yuva kurma sanatı duygusuz, verimli bir rutine dönüşerek daraldı…

Anne, işlerinin büyük bir kısmını yalıtılmışlık içinde yapmaya başladı. Sosyal olduğu için bir zamanlar zevkli olan çalışma, yalnız, sıkıcı ve monoton bir hal aldı.

Tüm bu yaşanan değişimlerin sonucunda her şeyi değiştirecek çok ciddi bir şey oldu;

''Bir aileye bakma uğraşı, toplumun gözünde giderek değer yitirdi.''

Günümüz kültüründe varlık, bir şeyin piyasada getireceği ''takas değeri'' veya ''dolar'' değerine göre belirlenmeye başladı. Evdeki çalışma yalnızca ''kullanım değeri'' olduğundan piyasa ekonomisinin dışında kaldı ve göz ardı edildi.

Kadınlar bir karar vermek zorundaydı...