Çakma İzmirli...

Hakket yani.

Var onlardan da etrafta, hem de bir dolu.

Misal,

Ben!

İzmir'de doğmadım, ailem de buralı değil. İzmir'de yakınım, akrabam da yok. Benim bile daha sene-i devriyem gelmedi henüz.

Hergün yaklaşık dört saatim yolda geçiyor. Kendimle dalga geçecek bir araba dolusu ''hal'' biriktirdim bile.

Çakma İzmirli olarak şaşıp kaldığım şeyler çok.

Misal,

Metroda yürüyen merdivenlerdeki ''sağdan gidiniz'' uyarısı...

İnsan yürüyen merdivenden de koşarak çıkar mı? Çıkarmış dimek ki öyle bir yazıyı yürüyen merdivenlere yapıştırmak icap etmiş. Ayriyetten metroda da anons ediyorlar. İstanbul'da Ankara'da görmediğimden pek tuhafıma gidiyor. Ayıptır söylemesi bazen unutuyorum sağda beklemeyi kızıyorlar arkadan gelenler :)

Misal,

Şu çekirdek mevzusu...

Benim için çekirdek çekirdektir, çiğdem de çiçektir.

Bir gün kuruyemişçiden çekirdek almaya girdim, söyledim ''100 gram çekirdek istiyorum'' diye, bakmadım da ne koyduğuna. Başka şeyler de almıştım, paketin ufaklığı da dikkatimi çekmemiş. Eve geldiğimde ne göreyim? Kesekağıdının içinde kabak çekirdeği var. Üşenmedim, onca yolu geri döndüm. Has bir ''çakma İzmirli abla'' olarakdan adama da kızdım ben kabak çekirdeği istemedim ki diye. Adamcağız bir bana baktı bir kesekağıdına baktı, ses etmedi geri koydu bana da istediğim çekirdekten verdi.

Misal,

Boyoz, kumru ve gevrek meselesi...

Simide gevrek demem ben. Simit simittir.

İşyerindeki arkadaşlar kahvaltı için simit almışlar bir sabah, çok güzeldi. Alalım dedik birkaç tane daha. Ben gideyim dedim almaya. Tarif ediyorlar bana şurdaki gevrekçi fırını diye. Nasıl baktıysam artık, ''simitçi, simitçi fırını'' dediler gülerek.

Kumruya hala alışamadım. Sevemedim de. Ne bileyim öyle işte.

Boyozla da yumurta yiyemiyorum. Sade haliyle fena bulmuyorum ama.

Misal,

Su meselesi de tuhafıma gidiyor. Görüyorum insanlar ellerinde bidonlar su doldurmaya gidiyorlar. Aynı suyu evde arsenikli diye içmiyorlar ama belediyenin yerinden doldurunca mübarek Kevser ırmağı hükmünde oluyor sanki. İntaniye servislerinde çalışan yeterince arkadaşım olduğu için evde dışardan su kesinlikle almam.

Misal,

Şu ''ot'' mevzusu...

Bildiğim tek ot dereotu maalesef. Turpotunu, radikayı, börülceyi burda öğrendim. Daha bilmediğim ne otlar var üstelik. Ama çaktırmıyom anlaşılmasın İzmirlinin çakması olduğum diye.

Misal,

Birine yol sorma hallerim.

''Aha şurası'' dedikleri yer yarım saat çekiyor yürüyerek.

İki hafta önce sınava girecektim Ege üniversitesinin bilmem ne fakültesinde. Metronun yanındaki açık kapıdan girip klübedeki bekçiye yerini sordum. ''Az ilerde, kapalı yüzme havuzunun orada. Şu yolu takip edin varırsınız'' dedi bana. Olamaz böyle bir şey. İzmir'i bir baştan bir başa yürüdüm sanki. Kime sorsam ''aha şurası'' diyor vuruyorum kendimi yola. İki adımlık yer sandığımdan arabaya da binmedim haliyle. Sınav başlamak üzereydi, kapıları kapatıyorlardı zor girdim içeri.

İnsan İzmir'de çakma olunca çok saf ve masum oluyor. Aynı salaklığı geçen haftaki sınavda da yaptığımdan gayet emin söyleyebiliyorum bu lafı. Bu sefer daha erken çıkmıştım evden sınava yetiştim. Kendimi de esefle kınamayı ihmal etmedim ama :)

Misal,

İmbat eskiden sadece radyoda akşam vakti dinlediğim TRT FM programıydı. Burada akşamüstü esen rüzgarmış, öğrendim :)

Beğendiklerime gelirsem...

Var tabii, hatta bayıldıklarım dolu.

Misal,

Yolda karşıdan karşıya geçerken istisnasız bütün şoförler durup nazikçe yol veriyor. İstanbul plakalılar dahil.

Misal,

Otobüste gençler yer veriyor genelde büyüklerine.

Misal,

Akşam üzeri sahilde güneşin batışını izlemeyi seviyorum. Denizin kokusu, hafiften esen rüzgar çok güzel. Balkonlar da çiçek çiçek, seyretmeye doyum olmuyor.

İzmir, küçüklüğümden beri yerleşmek istediğim şehirdi.

Buradayım işte...

''Aid'' olduğum şehir mi?

Bilmiyorum daha :)

Mutlu muyum peki?

Evet!

İzmirliliğim çakma ama mutluluğum değil.

O da yeter bana :)