Çal Dağı

O hep orada

Efsanelerle doğmuş, büyümüş

Efsaneler eskitmiş

Sanırsın Rüstem’le arkadaş olmuş

Rüstem’le at koşturmuş

Övüncüymüş devasa cüssesiyle Rüstem ak saçlı Zal’ın

O koymuştur bekli de adını Çal’ın

Çal!  Cennet gibi bir doğanın başında

Dersin ki Bilgi Ağacı burada kök salmış, yeşermiş

Dersin ki burayı yurt tutmuş Anka

İyiliği buradan taşımış dünyaya

Ay biliyor serüvenini, tanığı güneş

Zaman uçtu, yer sallandı, toprak kaydı

Ovalar dağ, dağlar ova oldu

Dağlar kayboldu

Nice şafaklarda bulutlar kızardı

Nice hazanları rüzgâr süpürdü

Çal bunları yaşadı gördü

Çal hep orada

Çal hep önde

Çal dimdik

Taşı sıksa un eder

Eksik olmaz başı kardan, dumandan

Dostudur bulutlar

Körfeze vakur bakar

Körfeze hayran

Kimler kondu kimler göçtü üstünden, kimler

Taşa can veren Likyalı 

Sabrı harmanlamış, işlemiş

Taşı yontmuş, can vermiş

Romalı, Selçuklu, Osmanlı

Taş kondurmuş üst üste, kaleleri yükseltmiş

Güneşi eksilmeyen bu yurtta usta

Yeşille, kumla, denizle kavrulmuş

Bugün de sanata kanat olmuş

Bir gün eteğine yolun düşerse

Rüzgârında tarlakuşunun sesini dinle

Bu sesle yorulmadan

Zamanı fark etmeden

Yürüyüp ormanın ruhuyla birlikte

Çatallı bir ardıcın dibinde Çal’ın

Yakınlarını tanıyacaksın

Kardeşini, Çiçekdağı’nı göreceksin

Sinesinden çiçekleri derilir

Uzaklardan kokuları sezilir

Çiçekdağı çiçeksizde sevilir

Onlara Sandıraz dağları derler

Görülmesi ömre değer

Dalıp her bakışımda Çal’a

Sanki bir efe durur karşımda

Mağrur bir edayla gülümser

Güneşte bakışlarından

Körfeze serinlik akar

Bulutundan bolluk yağar

Boynunda süsüdür Çal, Meğri’nin

Meğri ona minnet duyar

Meğrili candan bakar

S Dündar