Çalış karnın doysun

Kişi başına düşen gelirde yerlerde sürünmekte olan ülkemin derdine deva nedir acaba? İstihdamın artması mı, var olan istihdama daha insancıl koşullarda iş teklifleri götürülebilmesi mi?

Enflasyonun düşmesiyle ne ücretlinin yüzü güldü ne esnafın. Ticarette kar marjları %5- %10'lara düştü haliyle. Stokçuluktan para kazanma dönemi kapandı. Maaş artışları %4- 5 seviyelerinde yapılıyor özel sektörde. Memurun haliyse zaten belli.

Herkes mutsuz olacaksa enflasyon niye düştü ki? Çünkü, düşük enflasyon düşük faiz demek, fırsat eşitliğine yaklaşmak demek. Oysa faizler fırsat eşitliği yaratmaktan hala çok uzak. Ülkemdeki kendinden olmayanı dışlama alışkanlığına kapılmış ticari ahlak, hemşericilik, kayırma, satınalmacılarda teklif açıklayarak fiyat kırdırma türü iş yapma süreçleri iş yaşamının doğal bir parçası gibi görüldüğü sürece de fırsat eşitliği bizlere çok uzak kalacak. İstihdam için sermayenin birikmesini ve yeni dev yatırımlar yapılmasını bekleyecek, ücretli olmaya devam edeceğiz. Ücretli olmaya talep bu kadar çokken, yeni küçük sermayeli yatırım yapılamazken ücretlerin yükselmesini beklemek de hayal olacak. Ücretliler bu kadar çokken devlet, ücretliyi sağılacak inek olarak görüp % 40'lara varan vergi ve sosyal güvenlik kesintileri yapacak, iş güvensizliğinin en somut ifadesi olan "senin yerinde olmak isteyen çok adam var sokakta" deyişi işverenin dilinden düşmeyecektir.

Memleketimde kişi başına düşen ortalama gelir yıllık 4500 USD. Yani aylık 570 YTL. Büyükşehirlerde en iyimser tahminle kira ortalaması 300 YTL. Oturduğunuz ev de muhtemelen dünya savaşlarının birinde sığınak görevi görmüş olmalı bu fiyata. Nasıl yaşanır ayda 270 YTL ile?

Bırakın vasat gelirliyi. Dört kişilik bir aileniz olsa, aylık 2,500 YTL geliriniz olsa yine nasıl dolar binlerce özel okula yüzbinlerce öğrenci? Cari açık nasıl düşer insanlar 1 kazanıp 5 harcarken? Üretmeden krizden nasıl çıkılır? Eğer 1 kazanıp 5 harcanmıyorsa nerden gelir bu değirmenin suyu? Bilen biri varsa ne olur anlatsın!!!