Çamur ve Çocuk

Duygular soyut bilinen özellikler içerisinde çalışılması zor gerçekliklerdir. Hele işin içinde birde çocuk varsa çok daha dikkatli olmak gerekir. Duyguyu doğru anlamak, görmek gerekir. Çocuğun o duyguyla neler yapabildiğini bilmek gerekir. Duygu ile bedeni nasıl birleştirdiğini ve derinliğini sezmek gerekir.

Yetişkin bireyler birnevi o duyguları dile getirenlerdir, söyleyen, anlatan, bağıranlar hatta.

Çocuk susarak söyler onu, gözleri ile ve akışına bırakır düş gibi… 

Elbette ebeveynden ne gördüğü, duyguların ifade ediliş şekli en önemli basamak olarak kendisini net olarak gösterir...
 

Bu yüzden çocuklarla çalışırken biz duyguya şekil verdiririz. Çocuk şeklini çıkarır o anki duygularının ve çalışır kendi duyguları ile. Şeklini değiştirir, form eder, güzelleştirir bir bakıma. Anlatır birden korkularını, öfkesini, hüznünü…

O küçücük çocukların içinde kocaman hüzünler, kaygılar yatar çoğu kez. Çamur duygunun şeklini alır.
Duygu ise bir anda şekil verilen , güzelleştirilen ya da sıradanlaştırılan olur.
 

Sizde deneyin, sadece susarak izleyin. Çocuk duyguya şekil versin.