Can hezimetleri

Kan soluyor ruhum, keskin bir gecenin sırtında

Delik deşilmiş canlar son tangolarını oynarken

Sızım sızım sızlayan yaralara avuçlar dolusu tuzlar kar etmiyor

Soluk bir mum ışığı hayat veriyor bezgin gölgelere

Siluetler silik…

İçki masaları darma duman,

Yerle yeksan…

Kan bulamış, kırık bir yüz ifadesi

Yerde gökte koşuşturan can hezimetleri

Bir imbatla yerle bir oldu zaten eğreti olan düzen

Rota kayıp.. rota yitik…

Sokaklardan oluk oluk kan akıyor

Kafasına vurula vurula öldürülmüş can cesetleri

Duvarlarda mıhlanıp kalmış

Taş kesilmiş yürekler

Kan pompalamaktan başka bir işe yaramıyor artık

Göz bakarken, beyin kör olmuş

Taş duvarlarımı ördüm evet

Şerrin de gazabın da eksik olsun benden

Ben kendi karanlığıma bulanmışın zaten

Kendime bile aynı cehennemde tahammül edemem