- Kategori
- Şiir
Can korlar
Penceresi olmayan bir ev, cehennem gibidir. Ey Allâh'ın kulu! Dinin aslı, temeli mânevî pencere açmak ve oradan tevhid ve hidayet nûru alarak gönlü, gözü aydınlatmaktır. Yol açmak için ormana az kazma vur! Sen gel, himmet kazmasını nefis duvarına vur da gönle mânevî bir pencere aç!" (Mesnevî, beyt: 2401-2405)
Sonsuz döngüde,
Göğün zifiri penceresinden
Sağanak boşalan ümitleri
Kana kana içen toprak
Hükmü sevgiye tetikli
Binlerce çiçeğin açacağı an’a durur.
Yaşam barındıran beden-i evlerde
Candan kopan sağanak can korlar
Dinin uyuşturucu gölgelerinde yanarak
Aşk’a korkusuz hummalı bir yol bulur.