Can kulağı (2)

Duydun mu? 

Bir ses ki,  

Evrene süzüldüğüm ışıkla 

Aynı zamanda. 

Yıldızımdan şerha şerha 

Dökülen,  

Yüreğimin karanlıklarını yırta yırta 

Gelen,  

O ana kadar hiç görmediğim,  

Varlığını hep bildiğim 

Bir ses! 

.. 

Bir sabah ki,  

Karanlıklar benden uzaklaştıkça 

Benliğime dolan o sesle,  

Aydınlıkları devşire devşire 

Olmaya süzülen 

Bir sabah! 

.. 

O ses ki; 

İçimin yıldızını 

Günümün güneşine çeviren,  

Kulağımı delip de 

“Can Kulağım”a değen 

Tek ses… 

.. 

O sabah ki; 

Sesimi benliğimde ilk defa 

Onunla duyduğum,  

Sonsuzluğun sesini 

Anda yakaladığım 

Tek sabah… 

.. 

O sabah 

Günümde ilk kez 

Güneşimi içimde buldum. 

O sabah gözlerimle 

Evrende “bir ışık” oldum. 

Süzüldüm… 

.. 

Yegâh Elif Mirzâde