Can Kulağı (5)

Can Kulağıma!

Sesimi duydum, hissettim güneşi;

Anlamadım sesi…

Anlamak da istemedim.

Yalnızca, inandım güneşe.

..

Anlamasam da,

Güneşimin içindeki o sese

Gittim!

Elimi uzattım sese;

Ben güneşe, güneş yıldızıma

Dönüktük.

“Bu ne Yâ Hû?” dedik,

Huşu ile…

..

Cevabı

Işık huzmesiyle kaplı

Sessizlik verdi.

Sessizlik, canımla dönen Pir…

Sükûtun o müthiş sesi,

“Can Kulağım”a değdi,

Benliğine uzanan sabahla Bir…

..

Her doğan gün,

Bana işte o sabah.

Biliyorum!

Sesi can kulağıyla dinliyorum,

Dinliyorum!

..

Sesi,

Anlamıyorum, hissediyorum…

Bilmem gerekmiyor;

Can-ı yürekten hissediyorum.

Hissediyor, uçuyorum;

Varlığım Samanyolu,

Dönüyorum!

..

Işığım hayata patlayacak;

Hissettiğim her an, yaşıyorum!

Hayatı duyuyorum!..

..

Yegâh Elif Mirzâde