- Kategori
- Şiir
Can tanem
Ürperiyor bütün bedenim..
Diken diken oluyor tüylerim..
Dudaklarımdan ne kadar istemesem de,
Ne kadar karşı çıksam da,
Sımsıkı kapasamda,
O lanet kelimeler inatla, savaşarak özgürlüğe kavuşuyorlar..
"Git... Daha çok acıtmadan... Git.."
Acıttım biliyorum...
Öyle yaktım ki canını...
Ne kabuk bağlayacak yaran, ne de acın hafifleyecel...
Kalmadı başka çarem...
"[b]Git[/b]" demek dışında...
Kal desem belki yine yanacak canın...
Tek tek dökülecek gözlerinden acı damlalar...
Her biri hançer olup kalbime saplanacak...
Sen gözyaşı döktükçe benim kalbim kanayacak...
Varsın kanasın kimin umurunda...
Ama ya o gözlerinden teker teker akan taneler.
Ya onların sana verdiği acı !
Dayanamam "cantanem"
Gözlerinden akan tek damlaya,
Kalbine saplanan tek acıya,
Dayanamam!
Gitmelisin,
Daha çok canın yanmadan,
Gitmelisin,
Daha çok ağlamadan.
Acı çekmektense, acı çekmek daha iyidir...
İki et parçası değil kalptir bunu söyleyen...
Söz vermiştim...
Tek sefer demiştim...
Bir kez daha canını yakarsam,
Tek tane daha düşerse gözlerinden,
Şayet bensem o gözyaşlarının seni terk etmesinin sebebi...
Git... Bırak ve git"
Ne olacaksa olsun...
Tutuyorum sözümü...
Duyan, gören deli diyecek, acıyacak belki...
İnsan "canından bir taneye, nefesine, gülüşüne, hayaline"..
"Git der mi hiç" diyecekler..
Ama onlar nereden bilecek değer vermeyi..
Nerden bilecekler canın yanmasın diye bunu yaptığımı..
Söz verdim... Sözümü tutuyorum "can tanem"...
Git, daha çok acıtmadan... Git