Can Yücel’ e dair…

“Bana bir varmış de, bir yokmuş deme… İçime dokunuyor”

Türk edebiyatının aykırı sesi Can YÜCEL aramızdan ayrılalı 8 yıl oldu. 12 Ağustos 1999 gecesi yitirdiğimiz şair, çok sevdiği Günebakan çiçekleriyle uğurlanarak Datça'ya gömüldü.

Ardında kendine has diliyle yazdığı unutulmaz şiirler bırakan Can Yücel’i, İstanbul’da okurken TÜYAP kitap fuarında görmüş, yakından tanımıştım. Şair, heybetli sakalı ve önünde hiç vazgeçemediği şarap şişesiyle okurlarıyla söyleşip kitaplarını imzalıyordu. Elimde tuttuğum kitabına “Adaş’a selam”diye yazıp imzalamıştı. Daha sonraları hep takıldığı “Çınaraltı kafeterya”da şiir üzerine görüşlerini dinlemiştik. Şiir, gürültüden müziğe geçiştir diyen şairin şiiri bitimsiz muhalefetti. Bu muhalefeti sık sık mahkemelerle uğraşmasına neden oldu. Pek çok davaya konu oldu onun şiirleri.

Can YÜCEL, bir bakan çocuğu olmasına rağmen bu konumundan hiç yararlanmamış ve protokole hiç ısınmamıştı. Ama babasına “Hayatta ben en çok babamı sevdim”diyecek denli de düşkündü şair. Can YÜCEL tıpkı Neyzen gibi argoyu şiirlerinde ustaca kullandı.Onun kıssadan hisseli cümleleri, ezber bozan duruşu “Aykırılık” olarak değerlendirildi. O, şiirimizin Don Kişot’uydu. Kendine özgü vurguları, tonlamaları, özgün bir telaffuzu vardı. Geniş bir dil ve kültür bilgisiyle, halk, divan, çağdaş şiirimiz, konuşma dili, v.b. kaynaklarının tümünden ustaca yararlanarak kendi özgün dilini oluşturdu. Yaşamının geri kalan kısmını “mekânım Datça olsun”diyecek kadar çok sevdiği Datça’da tamamladı. Datça toprağı ve halkı onu bağrına bastı.“Can Şenlikleri”adıyla ölüm yıldönümünde iki gün süren etkinlikler düzenleyip bunu geleneksel hale getirdiler. Can Şenlikleri Belediyenin organizasyonu üstlenemeyeceğini bildirmesinden sonra Can Yücel’in ailesinin çabaları ve Datça halkının sahiplenmesiyle yine Ağustos ayında düzenlenen “Can Şenliği”yle anıldı.Daha sonraları da bu etkinlikler sanatçı dostlarının çabalarıyla İzmir'e taşındı.
Can Yücel, bir dizesinde “Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi”diyecek denli yalansız, düzgün ve onurlu yaşadı. Onu aşağıdaki dizeleriyle yad ediyoruz...

Başka türlü birşey benim istediğim,
Ne ağaca benzer ne de buluta benzer;
Burası gibi değil gideceğim memleket,
Denizi ayrı deniz, havası ayrı hava;
Nerde gördüklerim, nerde o beklediğim kız
Rengi başka, tadı başka…

M. YÜCEL ÖZMEN