Çanak Çömlek

İnsanlardan kaçmak istiyorum… Saklanmak…

Böyle bir yer var mıdır desen bulamamak işte benimkisi…

Saklanacağın tek yerin kendin olduğunu bilmek, kendini bulamamak benimkisi.

Kalabalıklar içinde kendini aramak, çağırmak, seslenmek.

Kendinle saklambaç oynamak.

Çanak çömlek patlatmak kendinin sana oynadığı en bıkkın oyun.

Bu sen değilsinler, onlar öyleler derken zamanı yakalayamamak…

Neyi yakalamış ki insanoğlu yaşamı yakalasın?

Yaşamın amacını sorgulamaya başladı mı insan bir daha eskisi gibi olamaz.

Bu sancılı bir uyanış, çoğu zaman kendini yeniden doğurmak.

Kırılan çanak çömleğin kalbini parçalaması.

Sakin ol…

Sessizliğin tınısı yorar ama gerçeği bir tek o söyler…