Çanakkale, bir devrin battığı yer

İzlenimler, Gizemli Bir Söyleşi, Nabide Kılınç 

ÇANAKKALE, BİR DEVRİN BATTIĞI YERDE... 

Bir Devrin battığı yerdeyiz. Yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin önsözünün yazıldığı yerde. Çanakkale’de. Sabahın sert ve kırılgan rüzgarı yüzümüze vurmakta. Binlerce Mehmetçiğin vatan için kalbinin attığı yerde, Çanakkale’de. Yine, Çanakkale boğazı puslu ve gergin bekleyiş yıllarını yaşatmakta. 

Anzaklar neden geldiklerini bilmeden Çanakkale’ye geldiler. Hintli Müslümanlar kime savaştıklarını bilmeden sürüldüler, Çanakkale’ye. Anzak koyu ile başlayan gezi - inceleme her an yeni bir cepheye, yeni bir yüzeye, yeni bir sipere açılıyordu. Karış karış toprağında binlerce şehit Mehmetçik yatmakta idi. 

Ürperten o yıllar ve Albay Mustafa Kemal... Bir cephe, bir sınır, bir ülke çizmeye kararlı idi. İnançlı... 

Dün akşam kitapta, bir fotoğrafına rastladım.. İlk defa gördüğüm bir fotoğrafıydı. Bu fotoğraf O’nun bu kurtuluş sürecindeki yalnızlığını simgeliyor sanki. Omuzlarında, yapacağı tüm işlerin kararını vermiş ve inanmış, yükü. Bitirmiş, zaferin bir duruşunu simgeliyor fotoğraf düşünceli, ağır, yorgun... 

Gece Çanakkale’de düşmanın içinde çizgiye yürüdü. Her karış yerinde coğrafyayı ve toprağını incelemekle geçirdi, bir dakika savaş dışındaki anını düşündü, planladı. Hiç uyumadı O, hiç uyumadı Mehmetçiği, askeri . Hiç korkmadı. Hiç yorulmadı... Eşsiz büyük komutan Albay Mustafa Kemal’in ardından yürüdü, savaştı burun buruna çarpıştı ve ölüme koştu... Mehmetçik onlar, yüksek ruhlu ve karakterli asil askerler...Gururlu ve vakur duruşlarıyla ölüme koşarak, bu vatanı asil kanlarıyla, omuzlarında, büyük bir sorumluluk ve kutsal duygusuyla taşıyacak olan geleceğin çocuklarına ve gençlerine, geleceğin Türkiye Cumhuriyeti'ne emanet ettiler.  

Bir şarapnel parçası Büyük Komutan Mustafa Kemal’in kalbinin üstüne isabet etti. Cebindeki saati korudu O’nu. O büyük komutan Mustafa Kemal Atatürk saatini, savaş yıllarının anısı olarak, Alman komutan Liman Von Sanders’e hediye etti. Şu an, o saat Anıtkabir müzesinde arandığı halde, arşivde rastlanmadığını anlattı rehber Ahmet bey. Rehberimiz birkaç gün önce, televizyonu açtığım bir sürede, Çanakkale Şehitlerini Anma Günü’nde televizyonda sunum yapıyordu. Bu saat Almanya’da bir müzede olsa gerek. 

Ertuğrul tabyasında ölüme koşanlar, denizin yüzeyinden inen binlerce askere karşı ölüme doğru koştular, bir dakika sonra öleceklerini bilerek koştular, savaştılar, arkalarından gelen her birlik, her tümen ve alay için durmadan ölüme koştular, savaştılar..Denizin yüzeyi 50 mt.ye kadar Mehmetçiğin asil kanlarıyla kıpkırmızı kesildi Ertuğrul koyu. 

Ne gergin , ne puslu savaştı. Ölüme baş koyan... Boğaz tutmaktaydı, geçirmeyecekti. İngiltere, Fransa, Anzak ve Hintli Müslüman niçin geldiğini bilmeden onlar da ölüme koştular, savaşmak için kendi ülkelerinden gelen, bizim topraklarımızda batmayacak güneş ve denize göz diken devletlere geçit vermeyecek, tutacaktı “boğaz”. İstanbul’a çıkma hayalleriyle ölüme gidenler... Ve büyük Atatürk şehit düşen o ülkelerin askerlerinin analarına verdiği o ünlü, yüksek, asil ruhu ve mesajıyla seslendi. Ne mutlu ki, bu büyük güveni ve huzuru verdi, Mustafa Kemal Atatürk. 

Bu savaşta, tıbbıyeli öğrenciler de vardı. Çiçeği burnunda, yaşları on yedi, on sekiz, diğer Mehmetçikler gibi. 

Onlar da o güzel düşleriyle, özgürlük ateşiyle bembeyaz cennete, ölüme kavuştular. En yüksek duyguya eriştiler, şehit oldular. Ama hiç uyumadılar, eğer bir dakika uyusalardı bir ömür, bir yüzyıl bir daha uyanamayacaktı Yüce Türk Milleti. 

Çanakkale her Türk’ün, dünya devletlerinden her yuttaşın yüzlerce yıl akın edeceği, atalarının vatan kalbinin attığı, çarpıştığı yerdir. 

Çanakkale’ye her yıl gitsem, yine de öğrenemem, yine de yaşayamam o yerleri, o günleri, o savaşı... Her okuyuşta adımları ve izleri, yüreğimi titreten bir destanın yazıldığı yer Çanakkale... 

Kaç yıl sonra yurt seyahatlerinde rastladı Mustafa Kemal Atatürk askerine, onun yanık tenini savaş gören yüzünü, askerini tanıdı, Seyit Onbaşı’yı... 270 kiloluk mermiyi tek başına kaldırarak, boğazdan binlerce ateş parçalarını salan zırhlıya isabet ettirdi ve batırdı... 

Elimde bir Albayın anılarından, savaş yıllarında içinde koşan Alman Albayın anlatımından bir Çanakkale yapıtı var. O perspektiften bir bakış ve anlatımla bilgilerime yeni bir şey katabilir miyim diye heyecan ve dikkatle okuduğum bir yapıt.  

Şehitler anıtı için “Atatürk” Çanakkale’ye gittiğinde savaştan sonra, Türk askerinin yüksek ruhunu ve karakterini simgeleyen bir anıt yapılmasını ister en az 40 mt. yükseklikte. Mimarı ise, buna Mustafa Kemal Atatürk’ün boyu olan 1.69 cm'yi ekleyerek 41.70 cm bir anıt inşa eder. Şehitler Anıtı 41.70 cm.dir. 

Büyük Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde şehit düşen Mehmetçiğin ve Dünya ülkelerinin askerlerinin ruhu şad olsun...