Canavar 1 - Çiçek 0

1996 da tanıdım onu...Gencecikti,şimdikinden bile...İlk gördüğünüzde kanınızın ısındığını hissettiğiniz,sevmeniz için tek kelime bile etmesine gerek olmayan
insanlar vardır ya...Onlardan biriydi O...Sesi, bir kuşun şakımasına neden olabilirdi...Gülümsemesi kendi gibi binlerce çiçeğin açmasına...

Adını öğrendiğimde şaşırmadım..İnsanlar isimleriyle özdeştir ya! İsmini taşıyan biriydi O.İsminin yakıştığı biri...Çiçek’ti O...

Şimdiki kocası,o zamanların “hoşladığı çocuk” Mevsim bana sormuştu...

- Zeynep Abla! Çiçek’e doğumgününde ne alayım?
- Oğlum ne biliim ben...Birlikte misiniz şimdi?
- Ya birlikte değiliz ama ..İşte anla...
- Valla bilemicem Mevsim.Hep üstünde taşıyabileceği birşey al..Takı bunun için en doğru seçimdir..Hem özeldir hem de yolladığın sinyallerin devamlılığını sağlar..
- Ben Bodrum’a inicem Zeynep Abla! Sen de benle gel..Beraber seçelim Çiçek’e birşey..
- Tamam Mevsim..Gidelim çoçuum...

Mevsim O’na gümüş bir bilezik aldı...Sade,dümdüz ama (bence) en özel olan....

Çiçek o bileziği,görüştüğümüz süre içinde hep taktı...Alyansları bile o kadar özel olmadı belki hiç bir zaman...Mevsim,yıllar içinde Çiçek’i belirli aralıklarla üzdü...Ama ne Mevsim ne de Çiçek birbirlerinden vazgeçemediler...

Ta ki Canavar’ın Çiçek’le randevusu olduğu 9 Haziran 2007 ‘e kadar...

O-

Burada O’nun için çok şey yazabilirim...Çok duygusal kelimeler kullanabilirim...Kimilerinin gözlerini dolduracak bir zamansız ölümden bahsedebilirim...O’nun ne kadar hayat dolu,ne kadar “canlı”,ne kadar gitmeyi hak etmeyen bir olduğundan girip “Haksızlık bu!”dan çıkabilirim..

Ama yapmayacağım...Çünkü bunları size yazmak kendime de söylemek anlamı taşıyacak –ki bunları kendimden duymaya hazır mıyım bunu bilmiyorum...

Ben, “Biri bu dünyadan gittiğinde Delfin’e bunu nasıl anlatırım?” sorusunun cevabıyla devam edeceğim hayatıma...

“Biz Çiçek’le yıllardır beraberdik...Biz O’nu çok seviyorduk ama Allah Baba da O’nu çok seviyordu...Sonra bir gün Allah Baba dedi ki; - Yeter artık sizle olduğu,biraz da benim yanımda olsun Çiçek ,dedi.Ve O’nu yanına aldı...”

Allah Baba’cım...Çiçeğime iyi bak! Ben emin ellerde olduğunu biliyorum O’nun...Biz O’nu çok sevdik,sen daha çok sev! E mi!

Hoşçakal Çiçenk’im!...Ben kahkahanı hep duyacağım...Herkesle birlikte....