Canım annem

Ben senin sakinliğini sevdim. Babam ve kardeşlerime karşı bitip tükenmeyen sabrını sevdim. Ben senin Pazar sabahları hepimizden önce uyanıp kahvaltıyı yetiştirme telaşını sevdim. O sevgi dolu sesinden “güzel kızım” diye seslenişini sevdim. Ben seninle her sabah aynı havayı soluyarak uyanmayı sevdim…

Biliyor musun? Ben çoğu zaman senden önce uyanmama rağmen kalkmazdım yatağımdan. Senin beni gelip öperek, saçlarımı okşayarak uyandırman için uyuyormuş gibi yapardım. İşe yarardı ve ben öpücüğümü alırdım.

Sen hasta olup hastaneye götürüldüğünde küçüktüm ben. Hatırlıyorum da ablam ve abimin ben anlamayayım diye nasıl çaba gösterdiklerini. Ama bir çocuk anlamaz mı, hissetmez mi annesinin acı çektiğini? Hissettim bende. Onları benden uzakta gizlice ağlarken yakaladım ve sarılıp teselli etmeye çalıştık birbirimizi. Anneciğim gelmeyeceksin, bizi bırakıp gideceksin diye çok korkmuştum biliyor musun? Ama sen ne beni ne de kardeşlerimi bırakıp gitmedin. Kocaman bir gülümsemeyle geldin tekrardan evimize…

En küçüğüm diye çok şımarttın beni. Onca eziyetime dayandın. Yemek seçtim şikâyet etmedin. Hasta oldum benimle çektin ağrılarımı. En çokta sulu gözlü olmam canını acıttı biliyorum. Gözyaşlarım içine aktı da yakıp geçti. Benim canım acırken sen on katını hissettin.

Şimdi kocaman kız oldum hala şımarıyorum sana. Bak beni torunlardan dolayı çok ihmal ediyorsun ona göre :)) Sonra külahları değişmeyelim.. Ben paylaşamam annemi kimselerle :)) Şaka tabiî ki güzel annem. Sen benim her zaman kraliçem oldun.

Canım annem ben dizlerine yatıp saçlarımı sevmeni, “kara gözlü kızım” diye sevişini, kızarken bile gözlerindeki tebessümü ve o sakin tavırlarını sevdim. Anneciğim ben seni bu dünyadaki her şeyden daha çok sevdim. Anneler günün kutlu olsun… Sana tek hediyem her gün sabah olduğu gibi kocaman bir öpücük olacak.. Hep benimle kal emi…

Not : Dünyanın en güzel, en sakin, en sevecen ve en anlayışlı annesine.. Canım anneme…

Resim : Mary Cassatt