Canım arabam

97 yılında sevdiğim adamla evlenemeyeceğimi anladığımda gidip kendime moral hediyesi olarak çeyiz paramla bir araba aldım. Gerçekten bu hediye o dönemde ve daima bana büyük moral oldu ama çevrem benimle aynı duyguları hiçbir zaman paylaşamadı.

Daha bana araba kullanmayı ilk öğretenlerden olan kuzenim "Abla normalde ben sana 'korkma abla kullan abla' demeliyim, ama nolur azıcık kork be abla imdaaatt sağa dikkattttt abla, ayyyyy soldan geliyorrrrrrrrr........." diyerek başladık sürücülüğe..

İlk kazam bir tırla oldu.

İnanın hiçbir günahım yoktu, 8-8 tır şöförü suçlu bulundu.

Yine bana araba kullanmayı öğretenlerden, komşum Ömer Bey, 30 yıllık şöför adam, daha önce hayatında hiç kaza yapmamışken bana araba kullanmayı öğrettikten bir süre sonra, hem de benim aracımla seyir halindeyken (hemde 30- 40 km ile) ilk kazasını yaptı ve aracım pert oldu(pert=hurda).

E boynuz kulağı geçmez mi, pert olan aracın yerine aldığım aracıda ben pert yaptım.

Üstüste 2 pert parası ödeyince sigortacılar beni "persona non grata" (istenmeyen adam) ilan ettiler ama inanın hala bir yudum suçum yok, suç mıcırın, ben mi döktüm yola mıcırı, nerden bileyim 160 km ile giderken mıcırda aracımla buz pateni yapacağımı, değil mi ama??

Yalnız Allah korudu da, sadece araçlar pert oldu.

Şimdi uykum geldi, daha size ne hikayelerim var 1001 tane, anlatacağım inşallah arabam hakkında..

Pek yakında...