Canım deme bana

Canım Deme Bana
“Canım” deme bana gül yüzlüm
“Canım” dediğin zaman
damarlarımda ateşlenir kan
nutkum tutulur, aklım karışır
kendimden geçer alır başımı giderim
dağ , taş , dere , tepe aşar,
düz yollarda şaşarım
“Canım” dediğin her an…
………………………………………

“Canım” deme bana çimen gözlüm
delikanlılıktan kalma içimde cevher
ne dur , ne durak dinler
boşanır içimdeki tüm frenler
ve sonra el alem bana ne der
“kırkından sonra azanı”
yakar mı aşk kazanı…
………………………………..

“Canım” deme bana tatlı sözlüm
ben suya hasret kuru toprağım
duymamış böylesi sözler kulağım
sen “Canım” dedikçe ben ölürüm…
“Canım “deme bana nazlım
can senden özge değil
aşk yolunda bir garip dervişim ben
sabır taşı olan bilge değil
sen “ Canım” dedikçe ben yanarım
savrulur alevim, savrulur külüm…
Veli AYKAR
Denizli, 26.02.2008