Canım Kardeşim

İkinci yazımda canım kardeşim efsunumdan bahsetmek istiyorum. O benim kıymetlim. Kendisi 19 yaşında bense 22. Aramızda sadece 3 yaş var. Kardeşlik bağı dışında arkadaş olarakta çok fazla paylaşımlarımız var kıymetlimle. Onunla aynı odada yatıyor her zaman birlikte yemek yiyoruz. Sadece ben işteyken ayrılıyoruz onun dışında tüm zamanlarımız ortak. Öyleki evimizde hep abla sesleri yükselir bizim çünkü kıymetlim hep beni arar ya yanına çağırır yada hangi odada isem yanıma gelir. Kesin anlatıcak birşeyleri vardır yada sadece yanımda olmak için. Biz kıymetlimle dediğim gibi çok dertleşir çok şeyler paylaşırız. Mekanlarımız vardır onunla tuvalet evin en rahat yeri bizim için orada kimse rahatsız etmez uzun uzun konuşmak için ideal mekanımızdır. Olmadı yazın çekirdek eşliğinde balkon sefalarımızda olmassa olmazlardan. ama en güzel olanı kışın yapılan konuşmalar. Hele hava yağmurlu ise. Kıymetlimle yağmurlu havaların aşığıyız çünkü yağmur yağarkenki kötü paylaşımlarıımızın yağmurun bizden alıp götürdüğüne inanırız. Yağmur caddeyi yıkadığı gibi bizide yıkamış kötülükler akmış gitmiş gibidir hep. Eğerki yorgun değilsek dışarıda uzun yürüyüşler, yorgunsak nescafeler eşliğinde bilgisayar masasına oturulur ve perde altından caddeye bakılarak başlar seaslar. O anlatır ben dinlerim sonra sıra bende hayır Efsun yanlışsın o öyle değil böyle yada tam tersi ama kıymetlim çok inatçıdır sağ olsun ben yanlışsın dediğimde mutlaka savunması vardır ve yersiz kıyaslamaları.

Ben anlatmaya çalıştıkça yanlış düşündüğünü ısrarla doğrusunu savunur bana ama zafer benim bir noktadan sonra yanıldığını kabul eder yada mutlaka ortak noktada buluşuruz. O yüzden bizim hiç kendimi yanlız hissediyorum, işin içinden çıkamıyorum, güveneceğim kimse yok etrafımda, kimseye derdimi anlatamıyorum yada kimse beni anlamıyor gibi sorunlarımız olmadı. Bu yüzden çok şanslı ve borçluyuz birbirimize. Kıymetlimin şimdi tatlı telaşları var. O bu sene sınava girdi ve tercihleri ile uğraşıyor. Ama çok kararsız hangi üniversite, hangi bölüm, hangi yurt vs.vs.vs. onun vereceği her kararda ailecek arkasındayız. Tüm ipler onun elinde dilediği üniversitenin dilediği bölümünde okuyacak çünkü haketti. Biriktirmeye tohumdan başladı ekti, suladı, fidan oldu birikimleri. Sonra ağaç. Şimdi meyvelerini topluyor. Kayıt için üniversite kapısına gittiğinde ise afiyetle yiyecek. Bizde bunun haklı gururunu yaşıyacağız onunla afiyet olsun şekerim... Ama bir detay var kafamda. Canım annem eylül'de efsunu yolcu edicek haziran gibi beni nasıl bir boşluğa düşücek kim bilir. Kızlar diye kime bağıracak, yada cumartesi günü temizlilleri nasıl yapıcak, sekiz çayını kiminle içicek. İkimizinde gitmesi onu çok etkileyecek. Saygılarımla.