Canım Paris çekti...

Merhaba,

Yazının başlığı sizi yanıltmasın; Paris'i sadece bir kere görme fırsatım oldu... Ama yine depreşti o sokaklarda yürüme isteği, ara sıra geliyor böyle bir kriz...

98'de üniversitede öğrenci servislerini organize eden firmada çalışırken aynı zamanda ofis işlerinde de yardımcı oluyorduk... 104 kişilik bir grubumuz vardı Paris turu yapılacak ve bürokratik işlemlerini hallederken ve dosyaları hazırlanırken gösterdiğimiz olağanüstü çaba ve aksaksızlık Kürşat ve Ertunga abinin -patron demeye dilim varmıyor, çok uzak ve samimiyetsiz geliyor o laf- takdir etmesiyle bir anda 3 gecelik bir Paris gezisine dönüştü...

İnanılmazdı, fransızca öğrenirken resimlerine baktığım sokaklarda dolaşma fırsatını buldum bir anda... Yol tariflerinden şuradan sağa buradan sola, karşına şu gelecek dediklerimi yaşıyordum... Hayalini kurduğum şehrin havasını soluyordum, metrolarında kaybolup, nehirde kahve içiyordum...

Sokaklarında özgürce yürüdüğüm, Sacré Coeur'un merdivenlerine yayılıp keyfini sürdüğüm, Notre Dame'ında dua edip, köprülerinde kaybolduğum şehir... İçimde ukte kalan bu şehri yalnız dolaşmaktı sadece...

Yeniden ve çok uzun bir aradan sonra yine depreşti Paris özlemi... Buna neden olan ise havaalanındaki panoda gördüğüm Charles De Gaulle'den kalkan uçağın geliş saatiydi...

Gecenin köründe havaalanında ne işim vardı derseniz; yüzümde bir gülümseme, uyku saatimde deli bir kadın bekliyordum... Sohbetine doyamadığım, daha doğrusu anlattıklarına... Çünkü sadece o konuşuyor ve ben uzun zamandır ilk defa bundan, sadece dinlemekten şikayet etmiyorum...

İzmit neredeyse su yolu artık... Evde mutfağa su içmeye ne sıklıkla giderseniz aşağı yukarı ben de İzmit'e bu sıklıkta gidip gelmeye başladım... Eskiyi hatırladım, arkadaşlıklarımı, geride bıraktıklarımı... Ben buralarda inzivaya erken yaşta çekilirken seneler önce yaptığım bir hatayı da tekrarlamışım... Hayatımda gereksiz olduğuna inandığım ama son derece yanıldığım insanlardan uzaklaşmışım... Ben böyle biri değilim ve olamam... İçten dört gülümsemenin gücü bana bunu yeniden hatırlattı; hayatımda ne kadar yoğun sosyal ilişkiler, o kadar mutlu ve dolu bir ben...

Paris'ten İzmit'e... Bir de arada Kıbrıs aktarması var...

Hep keyifle kal deli kadın...