Canlarım benim... Alllkışşş....

Herkes sohbet eder, ama sohbetin de biçimlisi vaaar, biçimsizi var, seyirciye "haydeee eller havaya" demesi vaaar, dememesi var. Büyük farklar var anacım. Ayrıca... 

Köküne kıran mı girdi, oynatanın, güldürenin, sohbet edenin ayol? Bu işlerin okulları var mesela, tiyatrosu var, ustası çırağı var. Sanıldığı kadar da kolay değil bu işler, seyirci önüne çıkmak kolay mı o kadar? 

Seyirci, kalender diye bilmez mi sanılıyor nedir? Her birşeyin farkında seyirci, iki kah kah, üç vah vahla bu işlerin olmadığının gayet farkında. 

Seyirci, fasulye ayıklarken bakıyor bunlara, konu komşu oturmuş çay içerken bakıyor, karşısına geçip mi bakacaktı. Yok daha neler. 

Ağzı laf yapan, uzman konuk karşısında işi gülmelerle, şakalarla değil, aklıyla kotaran biri gelsin, otursun da sen o zaman seyret gümbürtüyü. 

Ses sanatçısının karşısında müzikten, sinema sanatçısının karşısında sinemadan konuşabilen biri gelsin de, aynı zamanda sesini nasıl kullanacağından, tonlamadan, psikolojiden haberdar olsun da o zaman görelim izlenme oranlarını. 

Sabah kuşağına tiyatro oyunları, doğru düzgün müzik programları, güncel haber programları serpiştirildiğinde görülür ancak ne izleniyor ne izlenmiyor. 

Yoksa "ay hoşgeldin, senden ne şarkı dinliycez" demekte ne var ki? 

Neden var olan değerlerimizden yararlanmayız ki? 

Neden aksi mümkünken bile çıtamızı düşük tutarız ki? 

Neden bir ağlayıp bir mendil sallaya sallaya oynamanın normal olduğuna inanmaya çalışırız ki? 

Ay inanmıyorum anacım ya, yanlış mı söylüyorum? Aaaaa ne demek yaaani, hadi hep beraber, alkışşşşş.