Canlı, Kadın Cinayetleri

Şiddet ve Kadın Cinayetleri

Toplumumuzun hemen her kesiminde yıllardır artan biçimde devam eden öfke ve şiddet dili sistematik araçlarını da kullanmak suretiyle insanlarımızı hırpaladığını yok ettiğini görmek bir kadın cinayeti ile gündeme gelmesi üzücü olmakla beraber; neden sonuç analizleri bilimsel çalışmalar yapılmadan, her şeyden önce sorunu çözme adına topyekûn kararlılık sergilenmeden kısa süreli birkaç demeç veya olası protestodan sonra unutulmaya mahkûm olacağını düşünmek pek de şaşılacak bir durum olamayacak.

Televizyonlardan basında yıllardır bunun altyapısı oluşturulduğundan ve gerek mafya liderlerinin son yıllardaki televizyondaki dizilerle hayatlarının yaşatılması, özendirilmesi, toplumda devletin olduğu yerde mafyanın ne işi olur diye sorma cesaretini sergileme hatası yapıp bir şeyler söyleme gereği duyanlar alenen ve ekranlardan tehdit edildiği ülkemizde maalesef şiddet kazanmakta, yaygınlaşmakta ve artarak devam etmektedir. Bu yapı ile yıllardır şiddet, ezdiği ve sınırda kaldığı sürece halk tarafından da pek fazla dikkate alınmadığı, hamile bir kadınla kocasını sıkıştıran kişilerin kısa süreli ziyaret ettikleri mekandan çıkınca kurbanlar kesip bedava tatlılar dağıtmaları ve halkın bu baklavalardan alabilmek için yüzlerce metre kuyruk oluşturması, halkın şiddeti son derece benimsediği şeklinde düşünülebilir. Her şeyden önce söz konusu tatlılarla doyulması mümkün olmayacağına göre sıraya girip tatlı alan insanlar saatlerce bekleyerek uzun kuyruklar oluşturması, oradan alacağı tatlının enerjisine denk değilse dahi yakın bir tüketim olduğuna göre sadece aç insanlar kuyruğa girdi diyerek fakirlik edebiyatı yapılması düşünülemese de umursamazlık, bana ne, her koyun kendi bacağından asılır ve daha böyle onlarca toplumu otlaştıran deyim ve sipariş üzerine üretim atasözleri ve modern dünya bu hale getirdiyse bu durumda bu edebiyatın adı olsa olsa ot edebiyatı ile açıklanabilir.

Kısacası bu olay ilk değil, son da olmayacak. Ölenler kadın olduğu için değil öncelikle insan olduğu için önemlidir ancak bu dengenin diğer canlılar, ormanlar, tarım arazileri, denizler, kıyılar, balıklar, kuşlar ve böcekler için de düşünülmesi gerekir. Olay bir yönüyle değerlendirilip diğer yönleri ihmal edilen toplumlarda bu süreç hiç tükenmez, artar. Bu son yaşanan olay eğer güvenlik kameralarınca çekilip basına yansımasaydı, ya da basın bunu servis etmeseydi, muhtemelen tepki falan da olmayacaktı. Günlük ortalama trafikte, arazi anlaşmazlığı neticesinde, çeşitli yerlerde binlerce olay meydana geliyor ve ne yazık ki, basına yansımazsa olmamış gibi hareket ediliyor ki bu son derece yanlış. Trafiğe çıkan herkes bir şekilde şiddet ve tehdit görüyor ve iş yanına birkaç kişi alan insanlar ayakları olmayan gaziyi dahi arabadan çıkarıp çocuklarının gözü önünde darp ederken, kaza yapan bir ailenin yardımına koşanlar arasından bazıları hemen cüzdan ve telefon gibi değerli eşyaları araklarken, deprem bölgesine soyguna giden insanlar bu ülkede yaşarken, kısa süreli tepkilerle bu durum çözülemez ve çözülmeyecektir.

Bu tip olaylar tehditler, şiddet toplumda hemen herkesi tehdit eder haldedir. Genellikle sonunda ölüm yoksa dayak yiyenin yanına yediği dayak kar kalmaktadır ve kimsenin bu tip adamlara dur diyecek mecali kalmamıştır. Özellikle büyükşehirlerde yaşıyorsanız bu tip dramlar başka şekillerde zuhur etse de olağandır ve birçok insan buna ben de dâhil olmak üzere tehdit altındadır...

Çözüm ise asla kolay değildir. Ve ciddi araştırmalar, eğitimler yapılmalı ve acilen yetkililer de tehdit dilinden hoşgörü ve güler yüz tatlı dil moduna geçmelidir.

Dünyanın süper devletleri medyalarıyla birlikte şiddet üretip, soygunu bir araç haline getirirken çözüm gerçekte isteniyor mu?

Bir başka çelişki de bu fiili yapan birisi, namusunca çalışıp vergisini ödeyen insanların finanse ettiği hapishanelerde yaşamaya ve bedavadan yiyip içmeye devam edecek. Modern devletin çelişkilerinden birisi de budur ki, hapishaneler doldukça yeni binalar yapılacak ve bu dahi bir sektör haline gelecek. Gerçekte de geliyor. Kısacası ilginç bir dünyada yaşamaktayız…