Çapa atma zamanı

P. Bond, çapayı şu şekilde tarif eder :
Bir insan yoğun bir durumda iken, kendisine deneyimin doruğunda spesifik bir uyarı verilirse, deneyim ile uyarı arasında nörolojik bir bağlantı kurulur.Buna çapa denir.
Çapa uygulamasında başarı sağlayabilmek için, bireyin gerçekten bir iç gözlem durumuna girebilmesi gerekmektedir. Genellikle şu tür telkinlerde fayda görülmüştür:
Gözlerini kapat ve rahatla. Derin bir şekilde nefer alıp ver. Şimdi geçmişte son derece mutlu olduğun bir zamanı hatırla. O zaman gördüğün, duyduğun, hissettiğin tüm şeyleri şimdi, zihninde canlı bir şekilde yaşa. Sesleri duy, olayları gör, dokun, kokusunu hisset. O mutlu deneyimin içine kendini koy, her şeyi canlı olarak yaşa. O mutlu resmin içerisine süzül ve gir;her şeyi tekrar deneyimle...

Bunları söylerken, ses ritminin , bireyin nefes alış-verişine uygun olması, ses tonunun alçak, mutlu, huzurlu ve güven verecek bir şekilde olması ve hipnotik bir üslupla söylenmesi, etkiyi artıracaktır. Bireyde durum değişikliğinin en iyi göstergesi, nefes alıp vermesindeki değişimdir.Buna çok dikkat etmek gerekir.Ayrıca, cilt rengi, kas gerginliği, alt dudak büyüklüğü de dikkatle izlenmelidir.

Kişinin deneyiminin doruğuna ulaştığına karar verdiğiniz anda, genellikle omuz, kol, bacak, ya da vücudun uygun olan (ancak bireyin tepki göstermeyeceği ve rahatsız olmayacağı) bir yerine bir dokunuş, bir çapa atılabilir.
Bunu kendi kendimize de yapmak mümkündür. Mutlu olduğumuz bir zamanı en doruk noktasıyla hissedebildiğimiz bir anda, işaret parmağımızın birinci boğumuna, başparmağımızın ucuyla bastırarak çapa atabiliriz. Bundan sonraki günlerde kendimizi mutlu hissetmek için bu uygulama, etkisi hissedilebilir bir etki oluşturabilecektir. Bazıları ise bunu tesbih çekerek yapar.