Çare Aramak

        Dünya denen değirmende un olmadan elenmek var mı. Geliş nedenimiz bu değil mi. Önce tane olursun ekilirsin .Sonra yavaş yavaş yeşerirsin. Nelerle karşılaşabileceğini hiç düşünmeden büyürsün.

       Sadece arayış içindesin. Bazen mutlu olur, bazen mutsuz. Hep bir arayış içinde neyi aradığını bilmeden .Parayı ve onunla neler yapabileceğini hayal edersin. Parası olan herşeye hükmüm geçer düşüncesine kapılır. Almış oldukları ile mutlu olacağını sanır. Halbuki değirmen çarkında nasıl dönülür, ufalanırken neler yaşanır bilinmez.

      Dünya denen değirmen de, parasız yaşamak da kolay değil. Ezilirsin, hor görürler. Gene de parası olanlardan daha huzurlusundur. Küçük şeylerle mutlu olmayı başarmışsın, umutların en iyi yarınlar için, hayallerine sığınarak şükretmeyide öğrenmişsin. Bizler bunları düşünerek yaşarken, taneler olgunlaşmış,yavaş yavaş un olma yoluna girmiştir.

     Halbuki düşünebilsek, bu değirmene gelme sebebimizi, ne kırar ne kırılırız. Paylaşamadığımız ne koskocaman evrende. Bu hırs niye ve nereye kadar. Bizimle Yaradan huzuruna gelecbilecek tek şey kulların helal ettikleri hakları ve duaları değilmi. Keşke düşünebilsek.

    Artık un olma vakti gelmiş, değirmen çarkına varana kadar saçlar ağarmış,  beden yorulmuş. Bir anlık nefes değilmi un olup elenirken bizi savuracak olan .

      İşte kainata o son savrulma zamanı geldiğinde, ALLAH hepimizin yardımcısı olsun. Kul hakını ödemeden bizleri savurmasın. Dünya denen değirmende un olup elenirken yaşadığımız her sıkıntıda ve huzur da ALLAH a olan inancımızı kaybetmemiş olma dileğimle.

                                  Hatice Büyükarı...