Çaresiz kalmışlığın acısını çekiyorum, en derinden ve içimdeki derinliklerin yalnızlığındayım

<ı>

<ı><ı>Sorgulayınca korkuyorum. Tutunacak bir dal, sığınacak bir kovuk, koşulsuz bir koruyucu, bir dayanak bulamıyorum.

<ı>Sorgulamazsam ihanet ediyormuşum gibi geliyor. Mantığımın derinliklerindeki karanlık noktaları aydınlatmadan, geçip karşısına "evet sana inanıyorum" demek sahtekarca geliyor içime. İhanet dediğim bu. Senin kalbindekini bilirken, sen kalbindekini saklamaya çalışıp, tebessümle "inanıyorum" diyorsun, "sana koşulsuz inanıyorum, hadi koru- kolla beni, sığınacak kovuk, tutunacak dal ol" diyorsun. İhanet ediyorsun dostum inan ihanet ediyorsun. Bunun başka bir yolu yok. Tek çıkar yolu ulaşmak ona ama o zaman da geç olacak.

<ı>Birgün kalkmışsın ezanla birlikte, güneş altın gibi değerli, yakıcı, aldatıcı; ağaçlar yeşil;hazin bir sonbahardır mevsim, "inanıyorum sana" diyorsun, "inanıyorum". İçin içini kemirirken, organizmanın tüm faaliyetlerini gözden geçirmeye mantıklı bir neden bulmaya çalışırken, yeniden "inanıyorum" dediğin sabahın ikindi vakti, yeniden sorguluyorsun, yeniden şüphe ediyor, yeniden yeni bir bakış açısı denemeye çalışıyorsun, düşünüyorsun, düşünüyorsun, ağlıyorsun hıçkırıklarla sessizce. Derken nefret ediyorsun herkesten, herşeyden kimsenin suçu yok, biliyorsun. Soranlara inandığını söylüyorsun ona, onu ne kadar çok sevdiğinden bahsediyorsun. Herkes gidince ağlıyorsun, iç çekişleriyle; sessiz. "Gözlerin kızarmış" diyorlar, "nedenini bilmiyorum" diyorsun. Birşeyler yaparak unutmaya çalışıyorsun, bu çelişkiyi yeniden içine düşüyorsun. Ders, yazı, haber, bihaber, kötü haber yine sorgulamalar, yazılar, baş ağrıları, yorgunluk, uyunamayan geceler, ihanet; sessiz hıçkırıklar arasında göz yaşları.

<ı>Sonsuz umutlar son buluyor bu çelişkiler ve sorgulamalar ağında. Derin yalnızlıklar daha da derinleşiyor, yeniden. Gördüğün ışığın kamyonun farları olduğunu farkediyorsun aniden, kamyon üstünden geçiyor süratle, öldüm diye seviniyorsun. Hala yaşıyorsun, kahroluyorsun!

<ı>İçimdeki karanlıklardan kaçıyorum, gideceğim yerlerde de karanlık var biliyorum. Yeryüzünde bana ait bir yer yok sanki, korkuyorum. Yeniden " karar veriyorum" , yeniden " inanıyorum" .