Çarşı tribününe çağrımdır

Yazıya başlarken önce şunu belirtmek isterim ki; bu satırların yazarı Beşiktaş taraftarı değildir hele bir futbol fanatiği hiç değildir, sadece iyi futbol izlemek isteyen bir garip dilencidir.

Çarşamba gecesi sahada izlediğimiz adına futbol dedikleri o şeyi izledikten sonra gerçekten içim acıdı. Maçın hemen ardından grubun diğer maçı başladı da gerçek futbol nasıl olur, neye benzer, görme şansımız oldu.

Buraya kadar yazdıklarımdan adamlar ne futbol oynuyor, biz çok kötüyüz gibi şeyler diyeceğim zannedilmesin, zaten sahada herşey çok açık görülüyor. Rakip takım da kötü olunca gerçekten kötü maç oluyormuş. Maçı izlerken bir ara uykuya dalmışım, uyandığımda 10 dakika geçmiş olmasına rağmen hiçbir şeyin değişmediğini görmek hem canımı sıktı hem de kendime kızdım ne yapıyorum diye. Sen dışarı çıkıp gezsene, bu zaman kaybına neden tahammül ediyorsun yapacak başka işin yok mu Allah aşkına diye düşündüm. Bunları düşünürken maç da bitmişti, bense uyanmıştım artık. Düşünmek uyanmama neden oluyordu anlaşılan.

Sabah olduğunda ise havaalanında yapılanları gördüm haberlerde. Yumurtalar, bağrışlar, tekmeler vs. şaşırmadım desem yalan olur. Beşiktaşlı olmadığım için bana garip geldi. Bir zamanlar BEŞİKTAŞ DURUŞU diye birşey duymuştum. Acaba bu, o meşhur BEŞİKTAŞ DURUŞU muydu? Yok canım, zannetmiyorum, böyle birşey değildir herhalde. Olsa olsa bir hezeyan anıdır dedim, başka ne olabilirdi ki?

Şimdi birileri diyebilir ki; bu her takımın başına geliyor. Zaten sorun da tam olarak bu değil mi? Sadece birkaç ay önce 2 kupa sahibiyken herşey güllük gülistanlıktı, şimdi işler kötü gidiyor diye bu yapılanlar ne demek oluyor? Takım sevgisi böyle mi oluyor? Başkanına bile saldırmaya varan gözü dönmüşlük niye?

Tamam; lige iyi başlanmadı, Avrupa'ya da (sanki takımlarımız her sene Avrupa'da final oynuyor) oyuncularınız kötü ve formsuz, hocanız hatalı, yönetim gitsin vs. bütün bunlar bu şekilde davranmayı haklı kılan sebepler mi?

Bundan sonra söyleyeceklerim de meşhur Çarşı Tribününe ve Beşiktaş taraftarınadır. Cumartesi akşamı İnönü Stadı'nı doldurunuz, takımınıza sahip çıkınız. Unutmayın ki gerçek taraftar işler kötü giderken de statta olandır. Artık oyuncuları (hocayı ve/veya yönetimi) maçtan önce mi sonra mı protesto edersiniz yoksa etmez misiniz orası sizin bileceğiniz iş. Benim beklentim ve umudum, o stadın maç oynanırken tek vücut olup takımını desteklemesidir. Marifet öyle dünya rakoru kırıp, yüksek sesle bağırmak değil, zor zamanlarda takımın yanında olmaktır. Yoksa yabancı takımların statlarının küme düşme maçlarında, takımını gözyaşlarıyla alt kümeye yollayan taraftar toplulukları bu topraklarda efsane olarak anlatılmaya devam eder. Ben kendi adıma maçı bu gözle -özellikle- izleyeceğim.

Not: Bu yazı CSKA Moskova maçından sonra Denizlispor maçından önce yazılmıştır.