Çatıda anten düzeltirdik

1977 ilkbaharında ODTÜ’de hazırlık sınıfında öğrenciydim, okulda ünlü 9 aylık boykot günleriydi, ben de İnebolu’daydım. Günlerim ev ve bahçe arasında geçiyor, genellikle kitap okuyordum. TRT’nin tek kanal televizyon yayını akşam başlıyor, gece çok geç olmadan yayın bitiyordu. Televizyonumuzda 6 kanal ayarlayacak yer vardı, kanal değiştirme düğmeleri dokunmatikti ama işe yaramazdı, hep 1’de dururdu. Televizyonda “Televizyonunuzu kapatmayı unutmayınız” yazısı çıktıktan sonra kapatıp radyo dinliyordum. Gündüzleri havanın açık olduğu zamanlarda Sovyet ve Romen kanalları çıkıyordu. Görüntü bazen iyi olurdu, kimi zaman ses olurdu, kim zaman olmazdı, olsa da ne dediği anlaşılmazdı. O zamana kadar TRT’den başka televizyon görmediğim için değişik görüntüler ilginç geliyordu. Bu görüntülere ulaşmak hiç de kolay değildi. TRT’nin yansıtıcıları Güney tarafındaki Geriş Tepesindeydi. Sovyet ve Romen kanalları ise kuzeyde deniz tarafındaydı. Televizyon anteni bahçenin diğer tarafındaki henüz oturmadığımız yeni evimizin beşinci katının üzerindeki çatıdaydı. Anten ne kadar yüksekte olursa o kadar iyi görüntü olacağını düşündüğümüz için en yükseğe kurmuştuk. Yükseklik korkuma karşın o dik çatıya çıkar anteni kuzeye çevirir, eve döner kanalları arar, bulamazsam kuzey batıya çevirir yine denerdim. Akşam olup TRT yayını başlayacağı zaman geriye çevirirdim. TRT’nin yönünü kalemle çizmiştim antenin borusunun üzerine, kolay ayarlardım.

TRT'nin yayını sık sık bozulurdu, yansıtıcının olduğu yerde elektrik yoktu, aküyle çalışırdı. Akü azalınca görüntüler zayıflamaya başlardı. Kimi zaman görüntüler sağa sola uzardı. Kesilince hergün kontrol ederdik "Televizyon gelmiş mi?" diye. Televizyonun yalnızca sesini dinlediğimiz zamanlar da olurdu.

Birgün büyükbabam gazete almaya gittiğinde bir polis komiseri hem aldığı Milliyet Gazetesine laf etmiş hem de “Sizin apartmanın üzerindeki antenin nerelere döndüğünün farkındayız” demiş. Kuzeyden gelen rüzgarlardan bile anlam çıkartıldığı yıllardı. Büyükbabam komisere bir cevap vermediğini söylemişti. Zaten bana anlattığında da epeyce zaman geçmişti. Büyükbabam cesur bir adamdı, kendi için korkmazdı ama torunu için endişelenirdi. Bunun gibi nedenlerle gençlerin sokaklarda vurulduğu yıllardı.

Anlamadığım dillerde yayın yapan bu televizyonlar can sıkıntısı ile geçen günlerde arasıra baktığım görüntüler oldular. O görüntülere baktığım sürelerin kat kat fazlasını çatıda anten ayarlarken harcamışımdır.