Çatt sesi...

Dün akşam yemeğimizi yemişiz, geçmişiz salona televizyon izliyoruz. Oğlum, bilgisayarın başında yarınki ödevini hazırlamakla meşgul. ÇATT.. bir ses, her yer karanlık ve sessizlik. Pencereye hücum ettik hepimiz, istem dışı. Her yer ışıl, ışıl. Hoppaa..bizim evde bir sorun olmalı dedik ve bu sefer sigorta paneline yöneldi bakışlarımız. Evet ordaydı muzurluk, bizi karanlıklara terkeden. Küçük bir düğme , diğerlerinden sıkılmış olmalı ki, ayırıvermiş yolunu. Ayrıksı duruyor, diğerlerinden farklı. Ben burdayım diyor sanki. El birliğiyle kaldırdık yukarı, asla inatla gitmiyor yukarı. Bir hamle daha ııhh..gitmiyo.. Bıraktık kendi haline, nasıl olsa birazdan kızgınlığı geçer soğur dedik. Beklemeye başladık. Oğlum vızıklayıp duruyor ödevim de ödevim diye. Ben tv. izleyeceğim diye hayıflanıyorum. Diğerleri de kaderlerine razı , sigortanın kızgınlığının geçmesini bekliyorlar. Yarım saat zor dayandık. Sigortanın düşen panelini yukarı kaldırdık. Ohh...be durdu ..İyi dedik sevindik. Açtık tüm aletleri. Beş dakika geçti geçmedi ÇATT... Bu böyle bir kaç kez yineledi. Nihayet pes ederek, erkenden yatmak zorunda kaldık. Biraz sinirli, biraz da kızgın..Kızgınız çünkü, binalar yapılırken dış görüntü güzel ancak asıl işe yarayacak olan elektrik tesisatı, su tesisatı maalesef esef verici. Ucuza mal etmek için ne yapılması gerekiyorsa o yapılıyor. Olan da bizim gibi oturanlara oluyor. Manevi sıkıntısının yanında, bir de maddi sıkıntısı da cabası. Bir sürü depozito parası alınıyor, bozulanlarda cepten ödeniyor.
Bekliyorum şimdi elektrik tesisatçısını. Akşam sekizden sonra gelecekmiş. Hem para veriyorsun, hem de zamanında yapılmıyor. Diyeceksiniz elektrik yok nasıl yazıyorsun. Sigortası atmayan bir priz buldum da evde...

Sevginin ışığıyla aydınlanalım..Sevgiyle kalın..