Cavidan

Dostlarımı az seçip çok severdim,

Çok sevince yitirsem de severdim,

Ah Cavidan; erken gittin bu dünyadan,

Hiç olmadık bir sebepten, ilişiverdin toprağa,

Kulaklarımda incecik sesin,

Gittiğin günü öğrenince, rüyalarıma girdin defalarca,

Anılarımız her yana , her yöne, her yere dağıldı,

Ve herbirinde sen oradaydın,

Çanakkale'de kocaman adımlarınla, elinde sigaranla,

Annenin kayısı tatlısı,

Kocaman gözlerinde, esmer teninde,

Bende kalan kartpostallarındaki şiirlerinde,

Arkadaşım; ne kadar çok iz bırakmışsın,

Mesela soluk soluğa koşarak yatiştiğimiz, mezuniyet gecemiz,

Biz birbirimizi anlardık,

Ne kadar zaman geçsede,

Depremde yiten binlerce can gibi,

Aniden, yitiverdin,

Tek tesellim ise,

Anneciğinin kollarında kalmandı.