Çek elini belimden; ben senin değilem

“Şu şeyi bi uzak tut evlat; hem soru yöneltiyorsun, hem de ağzıma mikrofonu tıkıyorsun”

“N’olur çaktırma ablam! Bu benim sınav röportajım; başaralı olamazsam  -TEKBAŞ – TV beni işe almaz.”

“Duygusal şantaj öyle mi? Beni zayıf noktamdan yakaladın o zaman kayıta geçelim delikanlı”

Utanılacak bir şey değildir yalnızlık ama biz onu köşe bucak saklarız. Belki nazar değmesin gücümüze diye belki de çıtır çıtır yemesinler diye…

Yalnızlığın nimetleri ballandıra ballandıra anlatılır.

Bu yalnızlık: İnsanı hem bilge kılar hem de belini kırar.

Öyle olmasa; neden uzmanlar  “Gözünüz karardığında atın kendinizi dışarı; kendinizi yiyeceğinize, ısırın dişinize uygun olanı” deyip dururlar.

Evde tek başınayken giyilen giysiler bile salaştır.

 İsteğe göre yllnlr;  burun deliklerine masajlar yapılır, kimse görmeden.

 Yayılırcasına yayılırken birden ayılır.

 İtiraflar, hoşnutsuzluk gözyaşları…

Ağlayamamak en tehlikelisi…

Boy aynasının önünden geçerken, göze batan silüet, bazen öylesine ürkütür ki soluğu hiç hoşlanmadığının kollarında alır; Âdemoğlu ya da kızı…

Panik küllenince “Çek elini belimden; ben senin değilem” dökülür pişman olmuş dudaklardan…  

“Sayın ablacığım soruyu sana doğru aktaramadım galiba, ben İsviçre’nin yalnızlığı hakkında düşüncelerini almak istemiştim”

“Ah evladım elimdeki torbalar çok ağır, dikelerek röportajlaşıyoruz!!! Kısa keseyim dediydim, konunun içene tüy dikmişim. Tamam, anladım ben seni şimdi, sen beni anlar mısın bilemem ama yalnızlığı kendi amaçları için acımasızca   kullanan başka bir ülke var mıdır? Diye baştan sormuş olsaydın çoktan işimiz bitmiş olurdu”

Tarafsız biliriz biz İsviçre’yi, insan hakları ondan sorulur.

Onun gibisi moderni yoktur mostralıktır. Saymakla bitiremeyiz marifetlerini, sayarız severiz de hiç düşündük mü nesini?

Müttefiktir: Tüm dünyanın vergi kaçıranlarına, bankalarının kapıları ardına kadar açıktır. İster ak ister kara olsun; Dolar’ın Euro’nun her türlüsü İsviçre’de yıkanır paklanır.

Mani manilerden oluşan zenginliğini korumak uğruna; tüm fakirleşen ülkelerin emeklerini çıtır çıtır yer mi yemez mi?

Haram kazançlar sofrasına kimseyi davet etmemesi…

Alış veriş yaptığı ülkelere yakın olmayışı…

Her ülkenin midesine oturduğu halde ikametini Mont Blanc zirvesinde göstermesi…

Kamuflaj değil midir?

EU’dan Komşu Yunanistan’a akıtılan XXL kalkınma yardımları nereye gitti diye hayıflananlara şaşmamak mümkün mü?

 Komşunun çok zengin vergi kaçakçıları tüm kalkınma yardımlarını Alplere transfer ediyor. KALKINMALAR Alplerin oksijeni sayesinde pırıl pırıl olarak dönüyor ama yerine varacağına ağlara takılıyor. Komşunun zengin ağalarını ihya ediyor.

Evet, evlat İsviçre çok yalnız ve tarafsız, ıslıklar eşliğinde ona bolca alkış, alkış çünkü yağdan kıl çekmeyi başarabiliyor.

Alev Meisel/Berlin

27 Haziran 2014 Cuma