Çekingen çocuklar

Çocuklarının çekingen oluşundan yakınan o kadar çok ebeveyn var ki...Çocuklarını okula getirdikleri ilk günden itibaren , çocuklarının bu durumlarından hemen kurtulacaklarını umuyorlar.Keşke öyle olsa ...Okulun,sınıfın kapısından giren çocuk anında özgüveni yüksek ,dışa dönük bir birey haline gelse :) Ancak çekingen bir çocuğu kazanabilmek için önce O'nu nasıl bu hale getirdiğimizi bulmamız gerek.

Çekingen bir çocuk "İyi bir çocuk" olduğuna inanmaz ; ailesi ve yakın çevresi hatta belki öğretmeni el birliğiyle O'nu iyi bir çocuk olmadığına inandırmıştır. Ne olursa olsun, her şeye rağmen ve daima sevileceğine inanmamıştır çekingen çocuk ; koşulsuz sevilmemiştir hiç.

"Artık seni sevmiyorum kötü çocuk" gibi bazı durumlarda öylesine ağzımızdan çıkıveren sözler çok büyük sorunlar doğurabilir.Bazılarımızda bulunan mükemmellik saplantısı , çocuklarımızı kusursuz ve üstün yetiştirme hevesine girmemize sebep olur.Eğitmeye çalışırken suçlayıcı, korkutucu bir yaklaşım içine girebilir bu mükemmelliyetçi aileler." Koşma düşersin, çalışmazsan sınıfta kalırsın, ağlarsan sana bebek derler, yazamazsan arkadaşların sana güler " gibi bitmek tükenmek bilmeyen ihtar ve düzeltmeler çocuğu bunaltır haliyle.Böyle davranıldığı zaman çocuk her hareketinde tereddüt eden , her yerde huzursuz hisseden ,her atacağı adımdan endişelenen bir bireye dönüşür.

Çocuklarımızın küçücük başarılarını destekleyerek başlayabiliriz işe ,başarı duygusunu hissetmelerine yardımcı olabiliriz. Tehlike arz edecek durumlar dışında , özellikle özbakımıyla ilgili işlerini kendi başlarına yapmalarına izin verebiliriz.Özgüvenlerini zedeleyecek her durumdan kaçınabiliriz, mesela sofrayı hazırlamanıza yardım ederken yere düşürdüğü kaşıklar yüzünden bir daha yardımını istememeniz çocuğunuzda bir şeyleri hep düşürüp, kırabileceği inancını geliştirebilir. Çocuğumuzdan yaşı ve kapasitesi dışında davranışlar beklememeliyiz.Söylediklerini dikkatle dinleyerek,fikirlerine saygı duymalıyız.

Biricik çocuğumuzu başkalarıyla asla kıyaslamayarak O'na gerçekten "Biricik" olduğunu hissettirmeliyiz. Yemek yemek istemediğinde , doyduğunu söylediğinde kararına saygı duyup zorla yemek yedirmeye çalışmamalıyız. Yanlış yaptığını düşündüğümüzde anlamsızca bağırıp çağırmak yerine ,davranışının neden hoşumuza gitmediğini O'na ayrıntılı bir şekilde anlatmalıyız.

Kendine güvenen, sağlam adımlar atan ama her şeyden önce mutlu çocuklar yetiştirebilmemiz dileğiyle ...