Celal ile Ceren

Ne büyük aptallık yaptım bu akşam.

Biraz gülerim, neşelenirim, keyfim yerine gelir belki diyerek bir komedi filmine gitmek istedim. Oğlum, Cem Yılmaz'ın gösterisinin filmine gitmek istediği halde ben Celal ile Ceren filminde ısrar ettim. Şahan Gökbakar'ı seviyor muyum, hayır nefret ediyorum. Sadece, Ezgi Mola var, belki iyidir diye tercih ettim. Bir de son gittiğim sinemada tanıtımını izlemiştim, fena gelmemişti.

İlk bölümün bitimine zor dayandık. Ara verilince "Hadi oğlum" dedim, "Kalk gidyoruz." Oğlum şaşırdı, "Ama para verdik anne" deyince güldüm. Haklı çocuk, benim para verdiğim bir şeyi hakkını vermeden bırakmadığımı bilir. "Paramızla sıkıntı çekeceğimize, dolaşıp keyfimize bakalım" dedim ve çıktık.

Filme gelen insanlar bizim gibi düşünmüyordu elbet, gülmeye hazır gelmişler, daha espri tamamlanmadan kahkahayı patlatıyorlardı. Ben de onlara dönüp garip garip bakıyordum.

Son derece alt kültüre yönelik, üstelik düzeysiz esprilere bu kadar gülebilen insan topluluğuna şöyle bir baktım ışıklar yanınca. Hayır, baktığında gayet düzgün görünüyorlar, belli seviyeyi aşmış insanlar gibi. Fakat işte öyle değil, göründüğü gibi değil. "Bu insanlar hiç mi kaliteli komedi izlememiş?" diyesi geliyor insanın.

Süresi de uzun üstelik, gereksiz uzun hem de. Yarı yarıya kısaltılabilirmiş aslında.

Gerçekten aptallıktı yaptığım, bir daha mı aman aman.

Sonrası harikaydı, oğlumla ayrı ayrı mağazalarda gezinip sonra birlikte market alışverişi yapıp eve döndük. Vallahi dünya varmış.