Cemaatleşme ve inkılaplarımız (2)

Şimdi samimiyetle bir özeleştiri yapalım:

Türk Milleti’ni meydana getiren insanların, sahip oldukları değerler ve hassasiyetler üzerinden şu veya bu şekilde istismar edilmesinin önünde durabildik mi? Yoksa Atatürk’ün çektiği seti kendi ellerimizle mi yıktık; feodaliteyi ve cemaatleşmeyi özenilecek birer müessese haline getirip kurumsallaştırdık mı?

Çağdaş bir yapıyı; demokratlığı, laikliği, hukukun üstünlüğünü ve sosyalliği hakim kılabildik mi? Yoksa, bu erdemleri işimize geldiği gibi yorumlayıp, insanlarımızı kendi cemaatimize taraftar kılmak için sürekli didikleyip huzursuz mu ettik?

İnsanlarımızın özgüvenini arttırarak onları çağdaş bir toplumun fertleri, birer Cemiyet Adamı gibi yetiştirebildik mi? Yoksa onların cemaatleşme reflekslerini sürekli canlı tutmak için her fırsatta akla gelmedik şeyler mi icat ettik?

Düşüncelerimizin, karar ve eylemlerimizin, Türkiye için Atatürk’ün koyduğu misyon ve vizyonla ne kadar uyumlu olduğunu hiç irdeledik mi? O’nun bu Millete olan sevgisini, saygısını ve inancını yeteri kadar takdir edebildik mi? "Özgürlük karakterimdir" diyen O’nu, diğer ilke ve prensiplerinde, mantıksal yaklaşımında ve vizyonunda kendimize örnek alabildik mi?

Kutsal Dinimiz İslamiyet’in emrettiği insan sevgisinin bir cemaate ya da bir ülkeye, bir millete değil de insanlığa şamil olduğunu hiç düşündük mü? Yaratılışın hikmeti "İnsan" ve "Sevgi" ye hak ettiği değeri verdik mi? İnsanları ve insanlığı sevebildik mi?

Atatürk’ü anlayıp anlamadığımızı vicdanımızda hiç sorguladık mı?

O’na, Mevlâna’ya, Hacı Bektaş-ı Veli’ye, Yunus Emre’ye, Hazreti Ömer’e diğer Türk ve İslam büyüklerine layık olup olmadığımızı yine vicdanımızda hiç sorguladık mı?

Yoksa; Dünyanın hep bizim eksenimizde dönmesi için mi uğraştık.