- Kategori
- Şiir
Cennet
Ellerin iki uçurumu bağlayan asma bir köprü gibi
Sevinç ve hüznümü tutar ayalarında.
Kalbim ki kimseyi çağırmaz başucuna
Kederi hangi renk olursa olsun.
Nicedir çağ atlamamıştı sevdacım,
Mektuplar tutuyordu ezberinde.
Adresçisi sağır, dilsiz, bağnaz.
Sakın yeni hayellerim var deme tenimde.
Ben dört mevsim kaldım ilk baharsız.
Öyle bir şeysin ki sen
Ne hep benim oluyorsun
Hüviyetinde.
Ne de hiç oralı değilsin ki; aynı toprağın rengi değil mi tenimdeki.
Seni sevmemin sebebi
Belki de hiç benim olmayışın.