Cennetten kaçmış meleğim

İnsanların hayallerini merak eder misiniz? Ben çok merak ederim. Mesela benim hayallerim çoktur. İlk başta Türkçe öğretmeni olmak isterim. Sonra Türkiye’nin hatta Türk edebiyatının en iyi yazarlarından birisi olmak isterim.

Peki, hayalleri olup da onları gerçekleştiren kaç kişi tanırsınız?

Ben tanıyorum. Benim en büyük ilham kaynağım hani Dünya ısısını Güneş’ten alıyor ya, işte o da benim en büyük GÜNEŞİM.

O benim ANNEM!

Bizimle her zaman (Kötü not alsak bile) gurur duyan…

Ben hep hayallerimi gerçekleştirmek için uğraşmışımdır. Hala da aynı yolda ilerliyorum.

Ama annem öyle değildir. Sadece o an kafasına ne koyarsa onu yapar. Hayal değildir bu; sadece hedeftir. Yani benim öğretmen lisesini hedeflediğim gibi.

Biz şu anda oturduğumuz evi almak için çok düşündük. Ama annem İzmir’den bir ev almak istediğimizi de hiç yansıtmadı. İzmir’e geldiği gün ve bize yani abim ile bana söylediği ilk söz ‘İzmir’den bir ev baktım ve almayı düşünüyorum’

Evi almamızın sebebi abim ile benim gerçekten iyi olan okullarda okumamız. Çünkü yaşadığımız yerin okullarında hiçbir hedef, başarı gibi amaçları yoktu. Sadece bir okuldu yani…

Benim Güneş’im de, tek abim ile ben için, her şeyi göze alarak böyle bir hedef seçti kendine.

Ben hemen her konuyu anneme açtım. Çünkü o benim ilk aşkım, dünyam, sevgilim, arkadaşım, sırdaşım herşeyim… Bence herkesin annesi böyledir. Ama bence benim annem Cennet'ten kaçan bir melek… Yani abim ile ben için Cennet'ten kaçıp Cehennem'e gelebilir. Bunu abim ile ben de hiç gözümüzü kırpmadan yapabiliriz.

O bana sarıldığında sanki dünya benim oluyor. Herşey gidiyor aklımdan. Kocaman dertler, sıkıntılar, üzüntüler… Hani sihirli değnek vardır ya o benim sihirli değneğim. O benim yanağıma bir öpücük kondurduğunda dünya benim olur, o an hayatta yaşadığım en güzel anlardan birisi olur.

Onun üzüntüsü benim üzüntümdür…

Hayatımın en büyük aşkına…

Sevgilerimle….