Cennetten mektup var

ANNELERİMİZ... BABALARIMIZ...

Mayısın ikinci pazarı... Anneler günü olarak kutlanıyor dünyanın dört bir tarafında. Annelerimiz... ve... Elbette babalarımız. Birbirini tamamlayan iki değerli, kıymetli, nadide insan. Yüreğimizde en büyük yere sahip onlar hiç şüphesiz ki...

Anne, baba olamadık diye üzülenler... Annesini, babasını kaybedenler... Annesine en güzel hediyeyi vermek için çabalayan evlatlar. Annesi, babası uzakta olanlar... Sıla özlemi çekenler... Herkes için farklı bir anlamı var bugünün.

Ben bu dünyaya gözlerini açmak istememiş bir bebeğin, anne babasının üzüntüsüne dayanmayarak yazdığı mektubu paylaşmak istedim sizlerle. Bir bebeğin ağzından anlatmak istedim anne baba sevgisini.


CENNETTEN MEKTUP VAR

Dünyalar güzeli anneciğim, gamze gülüşlü babacığım…
Size sesleniyorum gittiğim cennetten.
Başınızı kaldırsanız göreceksiniz beni gökyüzünde
Nasıl gülümsüyorum sizlere…
Ben… Sevdanızın çocuğu… Büyük aşkın meyvesi…
Çok üzdüm sizi bilmeden
Dünyaya gelmemi isteyen sizdiniz
Biliyorum en doğal hakkınızdı beni kucaklamak
Hiç düşünmediniz mi peki…
Ben gözlerimi açmak istiyor muyum acaba
Hayat dediğiniz bu bitmeyen kavgaya.
Bir tercih yaptım, doğmama hakkımı kullandım.
Nereden bilebilirdim ki sizi çok üzeceğimi,
Aranıza kara bulutlar sokacağımı,
Kör edeceğini sis perdesinin gözlerinizi,
Birbirini tanımaz olacağınızı…
Bilemezdim…
İnanın ben de sizler kadar acı çekiyorum.
Sizin gibi birbirine çok yakışan bir çift daha var mı bu yeryüzünde…
Ayrı görmeye dayanamıyorum sizi
Her çocuk gibi hem annemi hem de babamı istiyorum.
İçimi parçalıyor yalnızlığınız, yaralarınızı saramamak
Ama niye durup düşünmüyorsunuz…
Doğum başlangıçtır sevindirir insanı, güldürür yüzleri
Lakin ölüm son mudur, yok mudur bir başka başlangıç…
Beni hatırladığınızda gözyaşı dökmenizi istemiyorum artık.
Öyle çok hırpaladın ki kendini anneciğim
Bu senin suçun değildi, beni dünyaya getirememek…
Ben meleklerin yanında kalmayı seçtim… Ben seçtim.
Sizi sevmediğimden değil, sakın yanlış anlama
Gül yüzlü annem, ağlama her bebek ıngasında.
Ah babacığım asıl yalnız kalan sen oldun
Geceler kabusun oldu hatıralarına eklenince hasret.
Elimde olsa gelmez miyim yeniden size…
Ben içimdeki sesi dinledim sadece.
Bu dünyada olmayı istemedim, hepsi bu.
Ama çok ağır bu yük, sizi ayırdım hiç istemeden
Taşımak yüreğimde günbegün daha da zor.
Böyle büyük, bu kadar güçlü bir sevgi
Ah nasıl da yazık oldu…
Mümkün olsa canımdan can eklesem bu aşka
Ellerimle beslesem, sevgimle sarsam…
Doğarken duyamadığınız “ınga” seslerim
Tükenmedi siz ayrılınca…
Sağanak oldu yağdı dört bir yana…
Eskisi gibi parlasın gözlerin annem
Hüzün hiç yakışmadı ki gül yüzüne
Babam… Babacığım, gamze gülüşlüm
Bakışına, gülüşüne kurban olduğum
Bensizlik nasıl zor geldiyse kalbinize
Ah … Sizsizlik ne yaman bir sancı…
Çocuklar hata yapar, ebeveynler affeder.
Kavuşun… Kavuşun da… Bileyim bağışlandığımı.
Ne zaman gelirseniz bir araya
İşte o zaman huzur bulurum cennetimde…
Işıldar gözlerim, ruhum rahatlar…
Sevginiz çiçek çiçek açar yüreğimde…
Haykırırım size… Ben bebeniz…
“Anne yüreğim… Baba şefkatim… Sevdiklerim…
Yeniden doğacak olsam kalbinizde ben sizi seçerdim annem, babam diye…”

SAYGIDEĞER ANNELERİMİZİN GÜNÜNÜ YÜREKTEN KUTLUYORUM.