Cep telefonu ve sorular

Bu cep telefonlarına gıcık olmaya başladım iyiden iyiye. Sürekli yanımızda taşıyoruz ya! Arayanlar, her telefonu açmamız gerektiğini düşünüp, açmadığız zaman da sitem ediyorlar. “Cebinden arıyoruz ulaşamıyoruz be kardeşim! Madem bakmayacaksın, neden cep telefonu taşıyorsun? Bu cep telefonunu kullanmasını bilen de taşıyor, bilmeyen de taşıyor”

Ne bıktırıcı durum! İlk çıktığı zaman “yüzyılın buluşu” diye balıklama atladım. Bu balıklama atlayış, dehşet telefon faturaları olarak geri dönmeye başlayınca, ne oluyoruz deyip soğuttum kendimi cep telefonundan, şimdilerde iyice nefret ediyorum.

Pek çokları sorgu aracı olarak görüyor, kullanıyor cep telefonlarını. Yalan makinesi gibi

—Nerdesin?

—Ne yapıyorsun?

—Yanında kim var?

—Neden telefonu geç açtın?

—Konuşmayacaksan aramayalım!

Pek çok arkadaşım artık cep telefonu taşımıyor. Sanırım yakında ben de bu kervana katılacağım. Aldığım yere telefonumu götürsem, üç kuruşa alacaklarını biliyorum. Bu yüzden denize atacağım cep telefonunu, hattı ile beraber hem de.

Çok mu meraklıyız? Yoksa karşımızdaki insana soru sormak kültür halini mi aldı.

Veya karşımızdaki insana, soru sorarak mı onunla ilgilendiğimizi hissettirmeye çalışıyoruz.

—İşler nasıl?

—Bu akşam bir planınız var mı?

—Aylık kazancınla geçinebiliyor musun?

—Yılbaşı için bir program yaptınız mı?

—Kurban bayramı tatilini nerde geçirmeyi planlıyorsunuz?

Ciddiye alıp sorulan soruları cevapladığınız zaman, kendinizi daha bir aptal hissediyorsunuz.

Örneğin;

—Balığa çıkıyor musun?

—Bu aralar fırsat bulamıyorum, yılsonu ya işler yoğun.

—Çalışma bu kadar, ne yapacaksın bu kadar parayı. Kefenin cebi yok oğlum.Gününü yaşayacaksın gününü, yarına çıkacağımıza elimizde senet mi var?

—Haklısın

— Haklıyım tabii ya, sende benim gibi düşünmeye başlayacaksın ama o zaman iş işten geçmiş olacak. Çok vurusun kafanı taşlara.

Ne güzel iş! Sorudan sonra, Hayat dersi bedava

Cevabıyla ilgilenmediğimiz, soruları sormasak da, karşımızdakini psikopata bağlamasak...