Cep telefonuyla konuşmak için ağaca çıkıyorlarmış

Ödemişte köylüler cep telefonlarıyla konuşmak için ağaca çıkıyorlarmış.

Telefonlar ancak orada sinyal alabiliyormuş.

Oh ne ala.

Konuşmak istediğin zaman çık bir ağaca konuş.

Yaz günüdür meyvede vardır şimdi orda.

Yaprakların arasında efil efil rüzgar da esiyordur şimdi.

Nerdesin diye sorana seninle konuşabilmek için ağaca çıktım desen yalan olmaz.

Ayrıca bir özellik de kabul edebilir.

Her aramada “Beni ağaca çıkmaya mahkum ediyorsun” da diyebilir.

Toplumumuz da ağaca çıkma deyimi yaygındır.

Mesela “Balık kavağa çıkınca” deyimi mesel haline gelmiştir.

‘Manda yuva yapmış söğüt dalına’ türkümüz meşhurdur.

Zoru görenler için ‘ağaca çıkar’ ifadesi de kullanılır.

Sünnetçiden kaçan çocukları espri olsun diye ağaca çıkarken karikatürize ederler.

Telefonla konuşabilmek için hiç ağaca çıkmadım.

Ağaca çıkarak telefonla konuşmanın nasıl bir duygu olduğunu da bilmem.

Herhalde hiç kimse telefonla konuşmak için keyfinden ağaca çıkmıyordur.

Ancak; Bizim buralarda da cep telefonları insanı ağaca çıkartıyor.

Ödemişin köylüleri konuşurken ağaca çıkıyorlar.

Bizimkiler de konuştuktan sonra.

Yani cep telefon faturalarını öderken.

Şimdi soralım hangisi daha çok ağaca çıkıyor?

Fatura ödeyenler.
Hangisi daha zor?
Bence fatura öderken ağaca çıkmak daha zor.
Hatta daha kötü.